تأثير تكنيك‌هاي ذهن آگاهي گسليده بر روي استرس ادراك شده و كيفيت خواب بيماران مبتلا به كوويد-19

مقدمه: بيماران مبتلا به كوويد-۱۹ سطح بالايي از استرس و كيفيت خواب پايين را به دليل مجزا سازي درمان تجربه مي‌كنند. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير ذهن آگاهي گسليده بر روي استرس ادراك شده و كيفيت خواب بيماران مبتلا به كوويد-۱۹ انجام شد. روش : روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري كليه بيماران مبتلا به كوويد-۱۹ شهرستان خوي در سال ۱۴۰۰ بود. از ليست افراد داراي تست تشخيص مولكولي مثبت ۳۰ بيمار به‌طور هدفمند انتخاب شده، سپس به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه استرس ادراك شده (PSS) و پرسشنامه كيفيت خواب (PSQI) در پيش‌آزمون و پس‌آزمون جمع ‌آوري شده و سپس با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيره در نرم‌ افزار SPSS نسخه ۲۶ مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج نشان مي‌دهد كه ذهن آگاهي گسليده بين دو گروه در ميزان استرس ادراك شده با ۳۸/۶۹=F در سطح ۰/۰۰۱ و كيفيت خواب با ۵۹/۳۶=F در سطح ۰/۰۰۱ تفاوت معناداري ايجاد كرده است؛ اندازه اثر ذهن آگاهي گسليده براي كاهش استرس ادراك شده (۰/۵۹) و بهبود كيفيت خواب (۰/۵۰) بدست آمده است. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي نتايج پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه ذهن آگاهي گسليده مي‌تواند استرس ادارك شده بيماران را كاهش داده و كيفيت خواب بيماران مبتلا را بهبود ببخشد. پس اجراي برنامه‌هاي مداخلات روانشناختي مي‌تواند از تداوم مسائل روانشناختي در بيماران جلوگيري به عمل آورد.