بررسي رابطه‌‌ي اضطراب ناشي از كوويد-19 و اضطراب سلامت: نقش ميانجي‌‌ مؤلفه‌ي نگراني جسماني

مقدمه: مدل‌‌هاي فعلي مؤلفه‌ي نگراني جسماني حساسيت اضطرابي را به عنوان متغيري اساسي مرتبط با پيامدهاي روانشناختي ناشي از همه‌‌گيري كوويد-۱۹ نشان مي‌‌دهند. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه‌ي اضطراب ناشي از كوويد-۱۹ و اضطراب سلامت با ميانجي‌گري مؤلفه‌ي نگراني جسماني در طول پاندمي كوويد-۱۹ انجام شد. روش: اين مطالعه از نوع پژوهش‌‌هاي توصيفي مقطعي و داده‌‌ها به صورت اينترنتي جمع‌آوري شد. بدين منظور ۵۵۴ نفر از بزرگسالان شهر تهران به وسيله يك پرسشنامه آنلاين از ۱ تا ۱۵ تيرماه ۱۳۹۹، به صورت ناشناس به روش نمونه‌‌گيري در دسترس مورد ارزيابي قرار گرفتند. ابزارهاي اين مطالعه شامل سياهه اضطراب كرونا ويروس، پرسشنامه اضطراب سلامت و پرسشنامه حساسيت اضطرابي بود. داده‌‌هاي گردآوري‌ شده با استفاده از روش همبستگي پيرسون و معادلات ساختاري توسط نسخه ۲۵ نرم‌‌افزار SPSS و نسخه ۸/۸۰ نرم‌افزار ليزرل تجزيه و تحليل شدند. يافته‌‌ها: دامنه سني شركت‌كنندگان بين ۱۸ تا ۶۵ سال با ميانگين و انحراف معيار ۱۲/۲۱±۳۸/۰۳ بود. نتايج همبستگي پيرسون نشان داد كه مؤلفه‌ي نگراني جسماني و اضطراب سلامتي رابطه مثبت و معني‌‌داري با اضطراب ناشي از كوويد-۱۹ دارد (۰/۰۵ P). نتايج معادلات ساختاري نشان داد مسير مستقيم معناداري از اضطراب سلامت به اضطراب ناشي از كوويد-۱۹ برقرار است همچنين مسير غيرمستقيم معناداري از اضطراب سلامت به اضطراب ناشي از كوويد-۱۹ به واسطه مؤلفه‌ي نگراني جسماني با ضريب مسير ۰/۱۶ درصد برقرار است. نتيجه‌‌گيري: مؤلفه‌ي نگراني جسماني ارتباط بين اضطراب سلامتي و اضطراب ناشي از كوويد-۱۹ را در نمونه‌‌ي ايراني ميانجي‌‌گري مي‌‌كند. اين يافته‌‌ها مي‌‌تواند در پيشگيري مؤثر و تبيين اثرات روانشناختي همه‌‌گيري كوويد-۱۹ كمك كند.