بررسي تاثير كاربرد بيوچار و كاه گندم بر بهره وري آب آبياري در گياه جو

كاربرد تركيباتي كه ظرفيت نگهداشت رطوبت خاك را بهبود بخشند يكي از راهكارهاي افزايش كارايي مصرف آب در بخش كشاورزي و حل مشكل كم آبي است. در بسياري منابع به جنبه­هاي مثبت متعدد كاربرد مواد آلي از جمله بيوچار به عنوان اصلاح­ كننده خاك و بهبودگر ظرفيت نگهداشت رطوبت اشاره شده است. بيوچار1، تركيب غني از كربن متخلخلي است كه در اثر پيروليز مواد آلي طبيعي توليد مي­شود. در تحقيق حاضر مقادير صفر درصد بيوچار(B1) ، دو و نيم درصد بيوچار (B2)، پنج درصد بيوچار(B3) و هفت و نيم درصد بيوچار(B4)، همچنين دو و نيم درصد كاه گندم(W1) و پنج درصد كاه(W2) به خاك با بافت لوم رسي(S1) و نيز خاك لوم شني(S2) افزوده ­شدند. اين آزمايش گلداني بر پايه طرح كاملا تصادفي در سه تكرار و در گلخانه انجام شد. كاربرد بيوچار سبب گرديد بهره­وري آب در تيمارهاي  S­1­B4 و S2B4 به ترتيب 138 و 128 درصد افزايش يابد. كاه بر عملكرد زراعي و بهره­وري آب تاثير منفي داشت به طوري كه عملكرد بيولوژيك در خاك لوم رسي و لوم شني به ترتيب 82 و 73 درصد كاهش يافت، بهره­وري آب در تيمارهاي S1W1 و S2W1، 41 درصد و 25 درصد كاهش نشان داد. اين كاهش­ها از لحاظ آماري معني­دار بودند(0.01 P) و در هر دو نوع خاك با افزايش كاه، تشديد شدند. تحقيق حاضر نشان داد كه كاربرد بيوچار مي ­تواند راهكاري براي بهبود عملكرد و در نتيجه، بهره­ وري آب در بخش كشاورزي باشد.