اثر آبياري با پساب تصفيه‌شده مغناطيسي بر خصوصيات شيميايي و فلزات سنگين خاك

با توجه با افزايش روزافزون جمعيت و محدوديت منابع غذايي، سهم دسترسي به منابع آب و خاك مطلوب كشاورزي رو به كاهش بوده و بشر را با چالش بزرگ امنيت غذايي و بحران هاي منطقه اي و بين المللي روبه رو كرده است. سميت فلزات سنگين در گياهان سبب بروز اختلالاتي در گياه شده كه در نهايت ممكن است سبب كاهش رشد گياه گردد. يكي از روش هايي كه مي توان براي اصلاح خاك استفاده نمود، كاربرد آب مغناطيسي است. در اين پژوهش به بررسي تأثير استفاده از پساب تصفيه‌شده مغناطيسي بر خصوصيات شيميايي و رديابي فلزات سنگين خاك پرداخته شد. بدين منظور، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با سه تكرار در سال 1399 در شهرستان بابلسر انجام شد. تيمارها شامل آبياري با آب چاه (W1)، آبياري با اختلاط 25 درصد پساب و 75 درصد آب چاه (W2)، آبياري با اختلاط 50 درصد پساب و 50 درصد آب چاه (W3)، آبياري با اختلاط 75 درصد پساب و 25 درصد آب چاه (W4)، آبياري با 100 درصد پساب (W5) در شرايط اعمال ميدان مغناطيسي (I1) و بدون ميدان مغناطيسي (I2) بود. نتايج نشان داد كه اثر نوع آبياري و اختلاط آب و پساب بر هدايت الكتريكي، املاح و فلزات سنگين خاك در عمق هاي مختلف در سطح احتمال 1 درصد معني دار شد. به طور متوسط، آبياري با آب مغناطيسي باعث كاهش 30.43 درصدي هدايت الكتريكي، كاهش 35.25 درصدي سرب و كاهش 56.11 درصدي مدار كادميوم در پروفيل خاك شد. در تيمارهاي با درصد اختلاط بيشتر پساب، مقدار املاح در عمق هاي مختلف خاك افزايش يافت كه به دليل مقادير بيشتر عناصر به ويژه فلزات سنگين موجود در پساب مورد استفاده بود. بنابراين با استفاده از فن آوري مغناطيسي مي توان براي كاهش املاح و فلزات سنگين خاك، شرايط را براي كشت بهتر از لحاظ كاهش سميت گياهان به جذب فلزات سنگين مهيا نمود.