بررسي ميزان آبشويي نيترات از خاك با كاربرد بيوچار باگاس نيشكر و كود كندرها

يكي از آلاينده هايي كه به طور عمده از فعاليت‌هاي كشاورزي ناشي مي شود، نيترات است كه به آب هاي زيرزميني و سطحي انتقال يافته و سلامت انسان ها را تهديد مي كند. از منابع ورود نيترات به خاك، كودهاي شيميايي است كه در بخش كشاورزي در مقادير بالا مصرف مي شوند. هدف از اين پژوهش، بررسي تاثير افزودن مقادير مختلف بيوچار حاصل از باگاس نيشكر، در كنار كاربرد كود كندرها ( اوره با پوشش گوگردي)، بر ميزان آبشويي نيترات از نيمرخ خاك مي باشد. بدين منظور در آزمايشي با كشت گياه گوجه فرنگي، چهار سطح تيمار بيوچار شامل صفر درصد وزني بيوچار (0B)، يك درصد وزني (1B)، دو درصد وزني (2B) و سه درصد وزني (3B) در خاك سطحي و دو نوع كود اوره معمولي و كود اوره با پوشش گوگردي (SCU) لحاظ شد كه در مجموع 8 تيمار را شامل بود كه در سه تكرار اجرا شد. كشت محصول در ستون هاي خاك زهكش‌دار و به روش آبياري غرقابي انجام گرفت. ميزان نيتروژن نيتراتي (NNO3) خروجي طي دوره رشد گياه در 5 مرحله اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه با افزايش درصد وزني بيوچار خاك سطحي، ميزان آبشويي نيترات از ستون هاي خاك در تركيب سطوح بيوچار 1B، 2B و 3B با كاربرد كود اوره معمولي به ترتيب 2/6، 1/10 و 3/18 درصد، و در كاربرد كود SCU به ترتيب 6/8، 7/22 و 14/24 درصد نسبت به تيمارهاي بدون بيوچار كاهش يافت. بيشترين ميزان آبشويي نيترات در خاك بدون بيوچار با كاربرد كود اوره معمولي و به ميزان متوسط 2307 ميلي گرم، و كمترين مقدار آن در كاربرد بيوچار سه درصد وزني به همراه كود SCU به مقدار 1659 ميلي گرم، اتفاق افتاد. با توجه به نتايج پژوهش، كاربرد بيوچار حاصل از باگاس نيشكر باعث كاهش آبشويي نيترات از نيمرخ خاك شد كه در صورت استفاده از كود SCU به جاي كود اوره معمولي، اين اثر كاهشي معني دار مي شود.