اثر برخي مواد نفتي بر آب‌گريزي خاك‌هاي با بافت مختلف

آلاينده هاي نفتي از مهم ترين آلاينده هاي خاك و محيط زيست به ويژه در اطراف پالايشگاه ها و مسيرهاي انتقال نفت هستند كه مي توانند بر بسياري از ويژگي هاي خاك موثر باشند. آبﮔﺮﯾﺰي، به عنوان يكي از ويژگي هاي مهم فيزيكي خاك نيز مي تواند در خاك هاي مختلف به ميزان متفاوتي تحت تاثير آلاينده هاي ﻧﻔﺘﯽ قرار گيرد. بنابراين اين پژوهش با هدف بررسي اثر كاربرد سطوح صفر، 5/1، 3 و 5/4 درصد نفت خام، نفت سفيد و گازوئيل بر آب گريزي ايستا (زاويه تماس تعادلي آب با خاك) و پويا (مدت زمان نفوذ قطره آب به خاك) در خاك هاي لوم رسي، شن لومي و لوم شني انجام شد. نتايج نشان داد كه ميانگين آب گريزي پويا در خاك شن لومي به طور معني داري به ميزان 27 برابر بيشتر از خاك هاي لوم رسي و لوم شني و ميانگين آب گريزي ايستا در خاك هاي شن لومي و لوم شني به طور معني داري به ترتيب به ميزان 7 و 1 درصد بيشتر از خاك لوم رسي بود. همچنين ميانگين آب گريزي پويا در خاك هاي تيمار شده با نفت سفيد و گازوئيل در مقايسه با نفت خام به طور معني داري به ترتيب به ميزان 100 و 96 درصد و ميانگين آب گريزي ايستا به ترتيب به ميزان 19 و 15 درصد كمتر بود. به طور كلي مواد نفتي سبب افزايش معني دار آب گريزي شدند و بيشينه مقادير آب گريزي در خاك هاي تيمار شده با نفت خام مشاهده شد.