از انگاره خدا در مابعدالطبيعه كلاسيك تا طرح جايگزين نيچه

From the Idea of God in Classical Metaphysics to Nietzsche's Alternative Design

نيچه معتقد بود اهل مابعدالطبيعه، باورهاي خود را راستين پنداشته و براي پندارهاي خود حقيقتي عيني قائل‌اند. نيچه مدعي است همة ارزش‌ها و باورهاي آدمي از جمله باور به خدا، از چشم‌انداز خواست قدرت و به‌منظور حفظ و صيانت از زندگي و سودمندي آدمي به‌وجود آمده است؛ بي‌آنكه بتوان براي اين پندارها وجودي عيني قائل شد. اين دقيقاً‌ همان‌جايي است كه نيچه مابعدالطبيعة غربي را آسيب‌پذير مي‌يابد زيرا متعاطيان اين دانش، حقيقت في‌نفسه‌اي را مطابق با تفسير و برداشت خود درنظر گرفته و با اين كار، نقش صيانت از زندگي را از كار ويژه‌هاي خداوند حذف كرده و آن را به ضد خود تبديل كردند. نيچه در مقابل، برمبنايي پراگماتيستي ايدة خدا را تحليل و در گامي بعد، بازسازي كرده است. اين نوشتار تلاش دارد با نظر به تحليل تاريخ متافيزيك در انديشه نيچه و ارتباط آن با ايدة كلاسيك خداوند و همچنين تلاش براي طراحي ديگرگونه انساني در جهان آينده، طرح اين فيلسوف در باب خداوند را نشان دهد..

Nietzsche believed that metaphysicians considered their beliefs to be true and gave their ideas an objective truth. Nietzsche claims that all human values and beliefs, including belief in God, arose from the perspective of the desire for power and in order to preserve and preserve human life and usefulness; Without being able to give an objective existence to these ideas. This is exactly where Nietzsche finds the Western metaphysics vulnerable, because the followers of this knowledge considered the personal truth according to their own interpretation, thus removing the role of preserving life from the attributes of God and turning it against themselves. . Nietzsche, on the other hand, analyzed the pragmatist basis of the idea of God and reconstructed it in the next step. This article tries to show the philosopher's plan for God by analyzing the history of metaphysics in Nietzsche's thought and its relation to the classical idea of God, as well as trying to design another human being in the world to come.