بررسي حقوقي - فقهي شهادت از راه دور با نگاهي به ديدگاه دادگاه كيفري يك استان تهران

در عصر حاضر ظهور وسايل ارتباطي بين افراد و سازمان‌ها از طريق تجهيزات الكترونيكي و انفورماتيكي، موضوع دولت الكترونيك و پيرو آن دادرسي الكترونيكي را در مقابل دادرسي سنتي مطرح كرده است. دادرسي كيفري الكترونيكي به‌عنوان تحولي نوين در عرصه قضايي، به منظور تحقق فاصله‌گذاري اجتماعي در حوادثي از قبيل بيماري كرونا، كاهش هزينه‌هاي دادگستري و تسهيل در رويه دادگاه‌ها مواد قابل توجهي از قانون آئين دادرسي كيفري را به خود اختصاص داده است. يكي از موضوعات مهم در اين عرصه، شهادت از راه دور به اين شيوه بوده كه در ماده ۱۸۶ قانون مجازات اسلامي مصوب ۱۳۹۲ و مواد ۲۰۴ و ۲۱۴ قانون آئين دادرسي كيفري مصوب ۱۳۹۲ مطرح شده است. با وجود اين، حسب مصاحبه با تعدادي از شعب دادگاه كيفري يك، موضوع شهادت از راه دور تاكنون در رويۀ قضائي ايران تحقق نيافته است. دادگاه‌هاي مزبور چالش‌هايي از حيث فقدان زيرساخت‌هاي لازم و ديدگاه‌هاي ناشي از برداشت‌هاي فقهي دارند. در پژوهش حاضر با روش توصيفي - تحليلي و نيز تحليل محتواي مصاحبه قضات براي رفع چالش‌هاي مزبور و تأمين زيرساخت‌هاي لازم براي اجراي شهادت از راه دور راه‌كارهايي ارائه شده است.