عملكرد سازمان چريك‌هاي فدايي خلق عليه حكومت پهلوي در جنگ‌هاي چريكي شهري

مبارزات چريكي در قرن بيستم استراتژي مهم‌ برخي سازمان‌ها و گروه‌هاي سياسي در بعضي كشورها مانند چين، كوبا، الجزاير، برزيل و ايران به شمار مي‌رفت. مبارزه چريكي رابطه مستقيمي با مكان‌ جغرافيايي دارد؛ شهر و روستا عمده‌ترين اين مكان‌ها براي انجام نبردهاي پارتيزاني به شمار مي‌روند. در ايران گروه‌هايي با اتخاذ رويكرد مسلحانه و مشي چريكي وارد عرصه مبارزه با رژيم پهلوي شدند كه در ميان آن‌ها سازمان چريك‌هاي فدايي خلق را مي‌توان آغازگر اين جريان‌ در عرصه عمل قلمداد كرد. پژوهش حاضر سعي دارد با رويكرد توصيفيتحليلي و تكيه‌بر منابع اسنادي و كتابخانه‌اي به اين پرسش‌ها پاسخ دهد كه چه عواملي سبب شد فداييان خلق اولويت مبارزات خود را جنگ چريكي در شهر قرار دهند؟ و نتايج عملكردشان در اين زمينه عليه حكومت پهلوي چه بود؟ يافته‌هاي پژوهش حكايت از آن دارد كه عوامل عمدۀ شكست عمليات سياهكل، ويژگي‌هاي كالبديفضايي شهرها، محوريت گروه پوياناحمدزاده در سازمان و تأثيرپذيري از الگوهاي موفق مبارزات چريكي شهري در ساير كشورها به تمركز فعاليت‌هاي سازمان در شهر انجاميد. همچنين عملكرد سازمان نشان مي‌دهد پس از انتقال فعاليت‌ها به شهر، نبردهاي چريكي در چهار شيوه تهاجم، خرابكاري، اعدام انقلابي و تبليغات مسلحانه با موفقيت‌ بيشتري همراه شد.