بررسي تطبيقي رابطه عقل و ايمان از ديدگاه علامه طباطبايي و ريچارد سوين برن

از چالش برانگيزترين مسأله مورد توجه فيلسوفان و متكلمان رابطه عقل و ايمان است. اين جستار در پي آن است كه موضوع فوق الذكر را از منظر دو فيلسوف سرشناس و عقل گراي اسلامي و غرب مورد بررسي قرار دهد. هر دو فيلسوف برآنند كه باورهاي ديني بايد مبتني بر عقل باشد؛ با اين تفاوت كه عقلي كه مورد توجه علامه طباطبايي است عقل استدلالي است، ولي سويين برن عقلانيت را مبتني بر احتمال منطقي و عقلانيت استقرايي مي داند. سويين برن همانند علامه ايمان را اعتقاد صرف نمي داند؛ بلكه معتقد است كه آثار ايمان بايد در عمل هم ظاهر شود و عمل انسان مهمتر از باور اوست. علامه متعلق ايمان را عيني و خارجي يعني غيرگزاره اي مي داند ولي سويين برن ايمان را امري گزاره اي مي داند كه مبتني بر اعتقاد و معرفت ميباشد