الگوي اثرات تعاملي سازمان يادگيرنده –ياد دهنده؛ مورد مطالعه در نظام دانشگاهي كشور

زمينه و هدف: پيچيدگي رقابت در دنياي امروزي، بهره‌گيري از روش‌هاي نوين و تعاملي يادگيري و ياددهي را الزامي نموده است. هدف اين پژوهش، بررسي اثرات تعامل بين يادگيرندگي و ياد دهندگي در سازمان‌هاست. همچنين براي يادگيرنده بودن كدام يك از مؤلفه‌هاي سازمان ياد دهنده و براي ياد دهنده بودن كدام يك از مؤلفه‌هاي سازمان يادگيرنده تأثير بيشتري دارند. روش‌شناسي: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت و روش، پژوهشي اكتشافي است. براي گردآوري داده‌ها از ابزار پرسشنامه و براي تحليل آن‌ها از روش مدل‌سازي ساختاري تفسيري استفاده شد. تعداد نمونه پژوهش شامل 8 نفر از خبرگان دانشگاهي بودند كه به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. يافته‌ها: طبق ماتريس قدرت نفوذ وابستگي، مؤلفه قاطعيت در تصميم‌گيري در منطقه خودمختار، آرمان مشترك و ارزش‌ها در منطقه مستقل، نگرش سيستمي و ايده‌ها در منطقه وابسته و مؤلفه‌هاي ديدگاه قابل ياددهي، يادگيري تيمي، انرژي هيجاني، مدل‌هاي ذهني، قابليت فردي در منطقه پيوندي قرار گرفتند. مؤلفه‌هاي سازمان ياد دهنده شامل ارزش‌ها، ايده‌ها، ديدگاه قابل ياددهي و انرژي هيجاني به ترتيب بيشترين تأثير را بر يادگيرندگي داشتند و در بين مؤلفه‌هاي يادگيرنده به ترتيب آرمان مشترك، نگرش سيستمي، يادگيري تيمي، مدل‌هاي ذهني و قابليت فردي داراي بيشترين تأثير بر ياد دهندگي بودند. نتيجه‌گيري: در تعامل بين ياد دهندگي و يادگيرندگي، همه مؤلفه‌هاي سازمان يادگيرنده و ياد دهنده به جز مؤلفه قاطعيت در تصميم‌گيري تأثير داشتند. توجه به مؤلفه ارزش‌ها و ايده‌ها، آرمان مشترك و نگرش سيستمي باعث بيشترين تأثير بر ياد دهندگي و يادگيرندگي در محيط دانشگاهي مي‌شود.