كليدواژه :
واقعگرايي , داستان‌نويسان شمال , ادبيات اقليمي، , واقعگرايي
چكيده فارسي :
اين پژوهش بر آن است كه جنبه هاي رئاليستي را در بهترين آثار داستاني سه نسل اقليم گراي اين منطقه بيانگر و نشانگر باشد. موج اقليمي نگاري در شمال همانند ديگر بخشهاي ايران از دهۀ چهل شروع شد. به آذين و بزرگ علوي نويسندگان نسل اول، محمود طياري نويسنده نسل دوم و بيژن نجدي نويسندۀ نسل سوم اين اقليمي نويسان شمال بودند. حوادث سياسي همچون نهضت جنگل و قيام ميرزاكوچك خان، طبيعت ويژه، تلاش ماهيگيران و صيادان، هواي مه آلود و باراني شمال به عنوان پس زمينۀ رويدادها در آثار نويسندگان شمالي نمود خاصّي دارد. از سوي ديگر، ساختار داستان نيز منطبق بر معيارهاي رئاليستي در خدمت بيان نگرشهاي انتقادي- اصلاحي نويسندگان است. اشاره به درگيريهاي داخلي و خارجي، جنبشهاي مردمي عليه نظام مالك رعيتي و... درواقع نمايش زندگي واقعي مردم و نشان اعتراض و انتقاد بود. بنابراين از بين انواع رئاليست، نويسندگان شمال بيش از هرچيز از سبكهاي رئاليسم اجتماعي و انتقادي بهره برده اند. البته هركس با توجه به شرايط و نوع تفكرش، سبك نويسندگي خاصي را برگزيده است؛ به عنوان نمونه بيژن نجدي از جريان سيال ذهن بهره برده است.
چكيده لاتين :
This research intends to express the realist aspects in the best fictional works of three climatic generations of this region. The wave of climatography in the north, like in other parts of Iran, began in the 1940s; Beh-Azin and Bozorg Alavi were the first generation writers, Mahmoud Tayari was the second generation writers and Bijan Najdi was the third generation writers of these northern climate writers. Political events such as the Jungle Movement and the Mirzakoochak Khan Uprising, the special nature, the efforts of fishermen, the foggy and rainy weather of the north as the background of events are especially reflected in the works of northern writers. On the other hand, the structure of the story, in accordance with the realist criteria, serves to express the critical-corrective attitudes of the authors. The reference to internal and external conflicts, popular movements against the landlord system, etc., was in fact a demonstration of the real life of the people and a sign of protest and criticism. Thus, among the types of realists, the writers of the North have used the styles of social and critical realism more than anything else; of course, everyone has chosen a writing style according to the circumstances and their type of thinking; for example, Bijan Najdi has used the fluid flow of the mind.
