تدوين مدل مطلوب هويت مكاني در شهرهاي جديد (مورد مطالعه شهر جديد پرند)

Development of an Optimal Patern of Spatial identity in New Cities(Case Study of Parand New City)

مقدمه و هدف پژوهش: مكان‌ها سازنده بخشي از هويت افرادند.هويت مكان بر كيفيت رابطه انسان- مكان مؤثر است. شهرهاي امروزي، متاثر از شهرنشيني و سيستم شهرسازي جديد كاركرد هويتي خود را از دست داده‌اند و به محيط هايي تهي از هويت منبعث از مكان تبديل شده اند هدف اصلي اين پژوهش، شناسايي مدلي هويت يابي مكاني در شهر جديد پرند است روش پژوهش: براي انجام اين پژوهش از روش آميخته استفاده شده است به اين ترتيب كه روش كيفي اساس كار بوده و روش كمي (استفاده از يافته‌هاي ميداني از جمله پرسشنامه، براي تكميل اطلاعات كيفي) در كنار آن استفاده شده است يافته‌ها: اطلاعات حااصل از پرسشنامه و مصاحبه‌هاي عميق، نشان دادند كه؛ شهر پرند اگرچه به لحاظ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻫﺎﻱ ﻫﻮﻳﺖ دهتده ﻃﺒﻴﻌﻰ داراي وضعيت مناسبي است؛ به لحاظ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻫﺎﻱ ﻫﻮﻳﺖدهتده اجتماعي و مصنوع، داراي ناهمخواني و عدم تجانس فراواني است نتيجه گيري: بحران و يا فقدان هويت منبعث از مكان به شكل نگرفتن فرهنگ مشترك و عدم ارتباط با محيط شهري و نهايتا پايين بودن احساس تعلق مكاني، همبستگي و مشاركت اجتماعي، كاهش انگيزه ساكنان براي ادامه سكونت و تأثير در عدم تحقق اهداف جمعيتي در بين ساكنان شهر جديد پرند منجر شده است. در پايان مدل پيشنهادي (مطلوب) پژوهش جهت برنامه ريزي و رفع مشكلات در اين زمينه ارائه شده است.

Introduction and purpose of the research : Location identity affects the quality of human-location relationship and individual identity. One of the plausible reasons for the failure of the new cities is their lack of identity. The crisis of identity will have unpleasant consequences. The purpose of this investigation is recognition of a desirable spatial identification pattern in the newly established city of Parand research method :For the purpose, the qualitative method has been basically employed and the quantitative method (using numbers and figures as descriptive to complete the qualitative information) has been also used. Studying the three components of spatial identification Research findings: Research has found that Parand enjoys an appropriate status in terms of the natural identity components however the city suffers from an incompatibility and heterogeneity in terms of the artificial and social identity makers and this has contributed to absence of common culture and the lack of communication with the urban environment and finally crisis of identity. Conclusion :Therefore, it is suggested to adopt a participatory and bottom-up approach and appropriate social and cultural management for expanding the social and cultural capital indicators that create common culture and communication with the urban environment