اثربخشي آموزش گروهي ايماگوتراپي بر كيفيت زناشويي، دلزدگي زناشويي و تاب آوري در زنان با همسر وابسته به مواد

Effectiveness of Imago therapy Group Training on Marital Quality, Marital Boredom, and Resilience in Women with Substance-Dependent Spouses

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي آموزش ايماگوتراپي در كيفيت زناشويي، دلزدگي زناشويي و تاب ­آوري انجام شد. روش: پژوهش حاضر نيمه­ آزمايشي از نوع پيش ­آزمون–پس ­آزمون با گروه كنترل بود. از بين جامعه‌ ­ي آماري زنان با همسر وابسته به مواد مراجعه­ كننده به مراكز درمان سوءمصرف مواد شهر تبريز، نمونه­ اي شامل30 نفر از همسران مراجعين مركز درمان سوءمصرف مواد بشارت به صورت نمونه ­گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش مداخله‌‌‌‌‌‌‌‌ ­ي آموزش گروهي را به مدت 7 جلسه دريافت كردند و گروه كنترل هيچ مداخله ­اي را دريافت نكرد. شركت ­كنندگان در دو مرحله­ ي قبل و بعد از اجراي مداخله، مقياس كيفيت زناشويي، مقياس دلزدگي زناشويي و مقياس تاب ­آوري را تكميل كردند. داده­ ها با استفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيره تجزيه و تحليل شدند. يافته ­ها: نتايج نشان داد كه بين گروه آزمايش و كنترل در كيفيت زناشويي، دلزدگي زناشويي و تاب ­آوري تفاوت معناداري وجود داشت. بنابراين، آموزش گروهي ايماگوتراپي به طور معناداري باعث افزايش كيفيت زناشويي و تاب­ آوري و كاهش دلزدگي زناشويي در زنان با همسر وابسته به مواد در گروه آزمايش شد. نتيجه ­گيري: نتايج اين تحقيق اهميت بكارگيري ايماگوتراپي براي بهبود مشكلات زوجين و روابط زناشويي در زنان با همسر وابسته به مواد را برجسته كرد.

The aim of this study was to evaluate the effectiveness of imago therapy training on marital quality, marital boredom, and resilience. Method: The present study was quasi-experimental with pretest-posttest with a control group. From the statistical population of women with substance-dependent spouses referring to substance abuse treatment centers in the city of Tabriz, a sample of 30 spouses of clients of Besharat substance abuse treatment center was selected by convenience sampling and was randomly assigned into the experimental (n=15) and control (n=15) groups. The experimental group received the group training intervention for 7 sessions and the control group did not receive any interventions. Participants completed the marital quality scale, the marital boredom scale, and the resilience scale in two stages before and after the intervention. Data were analyzed using multivariate analysis of covariance. Results: The results showed that there was a significant difference between the experimental and control groups in marital quality, marital boredom, and resilience. Therefore, imago therapy group training significantly increased marital quality and resilience and reduced marital boredom in women with substance-dependent spouses in the experimental group. Conclusion: The results of this study highlighted the importance of using imago therapy to improve the problems of couples and marital relationships in women with substance-dependent spouses