اثربخشي توانمندسازي رواني-اجتماعي بر خودكنترلي در دانش آموزان با آمادگي به اعتياد

The Effectiveness of Psycho-Social Empowerment on Self-control in Students Susceptible to Addiction

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي توانمندسازي رواني-اجتماعي بر خودكنترلي در دانش ­آموزان با آمادگي به اعتياد انجام گرفت. روش: روش تحقيق حاضر از نوع نيمه ­آزمايشي با طرح پيش ­آزمون-پس ­آزمون با گروه كنترل بود. جامعه­ ي آماري پژوهش را تمامي دانش­ آموزان پسر هنرستانهاي (دو هنرستان) شهر چالوس در سال‌تحصيلي 97-1396 تشكيل دادند. براي انتخاب نمونه ابتدا پرسشنامه­ي آمادگي به اعتياد بر روي تمامي دانش‌آموزان دو هنرستان اجرا شد. سپس از بين دانشآموزاني كه در پرسشنامه ­ي آمادگي به اعتياد زرگر نمره­ي بالايي كسب كرده بودند، 40 دانش‌آموز به صورت تصادفي انتخاب شده و به طور تصادفي در گروه آزمايش (20 نفر) و گروه كنترل (20 نفر) جايگزين شدند. به گروه آزمايش، 8 جلسه­ ي يك و نيم ساعته برنامه‌ي توانمندسازي رواني-اجتماعي ارائه شد. براي جمع­ آوري داده­ ها از پرسشنامه­ ي آمادگي به اعتياد زرگر (1385) و پرسشنامه ­ي تجديد نظرشده ­ي خودكنترلي گراسميك، تايتل، براسيك و امكلو (1993) استفاده شد. داده­ها از طريق آزمون آماري كوواريانس تك‌متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه توانمندسازي رواني-اجتماعي بر خودكنترلي در دانش­ آموزان با آمادگي به اعتياد اثربخش بود و توانمندسازي رواني-اجتماعي باعث افزايش معنادار خودكنترلي در دانش‌آموزان با آمادگي به اعتياد گروه آزمايش نسبت به دانش‌آموزان با آمادگي به اعتياد گروه كنترل شد. نتيجه‌گيري: مي ­توان نتيجه گرفت كه توانمندسازي رواني-اجتماعي نقش مهمي در افزايش خودكنترلي دانش­ آموزان با آمادگي به اعتياد دارد.

The aim of this study was to investigate the effectiveness of psycho-social empowerment on self-control in students susceptible to addiction to addiction. Method: The present study was quasi-experimental with a pretest-posttest design with a control group. Participants were students of vocational schools (two vocational schools) at Chalous in 2017-2018. First, the addiction readiness questionnaire was distributed to students of the two vocational schools to select samples. Then, the students who scored high on the Zargar addiction readiness questionnaire, 40 students were randomly selected and assigned to the experimental group (n = 20) and the control group (n = 20). The experimental group was presented with 8 sessions of one and a half hours of psychosocial empowerment program. To collect data, Zargar addiction readiness questionnaire (1385) and the revised Grasmik, Title, Brasik and Emklo (1993) self-control questionnaire were used. Data were analyzed by univariate covariance test. Results: The results showed that psychosocial empowerment was effective on self-control in students with susceptibility to addiction and psychosocial empowerment caused a significant increase in self-control in students with addiction readiness of the experimental group compared to students with susceptibility to addiction in the control group. Conclusion: It can be concluded that psychosocial empowerment has an important role to increase self-control in students susceptible to addiction.