ارزيابي تأثير رفتار والدين در گرايش فرزندان به موادمخدر با بهره گيري از نظريۀ بزه ديده شناسي ثانويه (مورد مطالعه؛ شهرستان شهريار)

ترديدي نيست كه گرايش فرزندان به موادمخدر در جوامع امروزي به علل و عوامل متعدد و با سهمي متفاوت رو به فزوني نهاده و به همين دليل ترس و دلهرة مجريان قانون و افراد جامعه به خصوص والدين از قرباني شدن جوانان و نوجوانان نيز به موازات آن افزايش يافته است. بر همين اساس، در نظام هاي مختلف حقوقي دنيا، توجه خاص به اين مقوله صورت گرفته است. اين توجه بدين دليل است كه اعتياد والدين سهم بي بديل در جهت بزه ديدگي ثانويه و گرايش فرزندان به مواد مخدر ايفا مي كند. براساس ديدگاه جرم شناسي و جامعه شناسي، شرايط نامناسب محيطي مانند خانواده و درك غلط والدين از زندگي براي جهت دهي به رفتار فرزندان در گرايش فرزندان به آسيب هاي اجتماعي نظير مواد مخدر نقش اساسي دارد. لذا، در پژوهش حاضر به ارزيابي تأثير رفتار والدين در گرايش فرزندان به مواد مخدر در شهرستان شهريار با بهره گيري از نظريۀ بزه ديده شناسي ثانويه پرداخته شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي است كه به صورت ميداني و با روش پيمايشي انجام گرفته است. جامعۀ آماري پژوهش را كليۀ دانش آموزان متوسطه پسر در سطح شهرستان شهريار تشكيل مي دهند كه از اين تعداد 432 نفر از طريق فرمول كوكران و به شيوة خوشه اي چندمرحله اي به عنوان نمونه مورد بررسي انتخاب شد و داده هاي حاصله با استفاده از آزمون هاي تعبيه شده در نرمافزار spss تجزيه و تحليل شده است. يافته هاي اين پژوهش حاكيست كه تأثير رفتار منفي والدين در بزهديدگي ثانويۀ فرزندان در شهرستان شهريار و گرايش آنها به موادمخدر مستقيم و معنادار است. نتايج پژوهش حاكيست كه رفتار منفي والدين قويترين رابطه را با بزه ديدگي ثانويه و گرايش فرزندان به مواد مخدر دارد.