بررسي نقش اتحاد درماني در اثربخشي درمان با ميانجي گري همراهي مراجع

Examining the Role of the Therapeutic Alliance in Treatment Efficacy by Mediating Client Engagement

هدف اين پژوهش تعيين نقش اتحاددرماني در اثربخشي درمان با ميانجي‌گري همراهي مراجع است. جامعۀ آماري مطالعه را افرادي تشكيل مي‌دهند كه در سال 1398 براي دريافت خدمات مشاورۀ روان‌شناختي به مراكز مشاورۀ بهزيستي، شركت نفت و شهرداري تبريز مراجعه كرده بودند. نمونۀ تحقيق حاضر، 324 نفر (225 نفر زن و 99 نفر مرد) هستند كه با نمونه‌گيري هدفمند و براساس معيار ورود و خروج پس از جلب رضايتشان انتخاب شدند. پژوهش حاضر از لحاظ هدف از نوع تحقيقات كاربردي و از حيث روش از نوع پژوهش‌هاي توصيفي-همبستگي است. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي فرم كوتاه اتحاددرماني (WAI-SR)، همراهي مراجع (CES)، رضايتمندي مراجع (CSQ) و پيامد درمان براي مراجع (COM) استفاده شده است. همچنين براي تحليل داده‌ها از روش مدلسازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار Amos24 استفاده شد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه اتحاددرماني با ميانجي‌گري همراهي مراجع مي‌تواند تغييرات اثربخشي درمان (رضايتمندي مراجع و پيامد درمان براي مراجع) را تبيين كند. همچنين نتايج آزمون ميانجي نشان مي‌دهد همراهي مراجع رابطۀ ميان اتحاددرماني و پيامد درمان را به‌صورت جزئي، اما رابطۀ بين اتحاد درماني و رضايت مراجع را به‌طور كامل ميانجي‌گري مي‌كند. نتايج شاخص‌هاي نيكويي برازش نشان مي‌دهد مدل اندازه‌گيري‌شده با مدل نظري تحقيق برازش مناسبي دارد. اين مطالعه نشان مي‌دهد همراهي مراجع يك متغير ميانجي در تبيين اثربخشي درمان است و درمانگران بايد علاوه بر انتخاب رويكردهاي درماني مناسب، به نقش همراهي مراجع در اثربخشي درمان توجه ويژه‌اي داشته باشند.

The purpose of this study is to determine the role of the therapeutic alliance in treatment effectiveness through mediation of client engagement. Individuals who had approached counseling centers of welfare organization, oil company, and Tabriz municipality in 2019 were selected as the statistical population. The statistical sample of the present study consists of 324 participants (225 women and 99 men) who were selected through purposive sampling based on entry and exit criteria, after obtaining their consent. The Working Alliance Inventory-Short Revised (WAI-SR), Client Engagement (CES), Client Satisfaction (CSQ), and Client Outcome (COM) questionnaires were used to collect data, and the data were analyzed using structural equation modeling and Amos24 software. Results showed that therapeutic alliances with client engagement mediation were able to explain changes in treatment effectiveness. In addition, the results of the mediation test showed that client engagement partially mediated the relationship between the therapeutic alliance and treatment outcome, but fully mediated the relationship between the therapeutic alliance and client satisfaction. The results of the fit indices indicated that the measured model was in good agreement with the theoretical research model. In conclusion, this study showed that client engagement was a mediating variable in explaining treatment efficacy, so therapists should pay special attention to the role of client engagement in treatment efficacy in addition to selecting appropriate treatment approaches.