عنوان مقاله :
آسيبشناسي ترجمههاي فارسي متون و پژوهشهاي مناسبات ايران و چين: با تاكيد بر نقد و بررسي كتاب متون باستاني پيرامون روابط چين و ايران
عنوان به زبان ديگر :
Pathology of Persian Translations of Texts and Research on Iran-China Relations: With Emphasis on the Critique on the Book “Ancient Texts on China-Iran Relations”
پديد آورندگان :
پاشازانوس، حميدرضا دانشگاه اصفهان - گروه تاريخ و ايرانشناسي، اصفهان، ايران
كليدواژه :
ايران باستان , چين , متون چيني , جان سينلان , جان هوننين
چكيده فارسي :
بخش قابل ملاحظهاي از دانش ما دربارۀ ايران و روابط آن با ديگر تمدنهاي همجوار آن مبتني بر متون و منابع يوناني و رومي بوده است كه بيشتر آنها به فارسي و با كيفيتي قابل‌قبول ترجمه شدهاند. اين درحاليست كه اطلاعات قابل توجهي دربارۀ ايران باستان در متون و يافتههاي باستانشناسي مكشوفه در شرق دور و به ويژه چين وجود دارد كه تعداد اندكي از آنها به فارسي ترجمه شدهاست كه خالي از اشتباه نيست. از اينرو و نظر به اهميت متون تاريخي و دادههاي باستان شناختي مربوط به ايران در چين، مقالۀ حاضر بر آن است تا ابتدا با بررسي و دستهبندي آثار مربوط به روابط ايران و چين در زبان انگليسي و فارسي، به آسيبشناسي ترجمههاي فارسي متون و پژوهشهاي مناسبات ايران و چين بپردازد و سپس، قسمت مربوط به ايران باستان در كتاب متون باستاني پيرامون روابط چين و ايران را نقد كند. مهمترين نتيجه حاصل از اين بررسي ضعف مترجمان و ويراستاران در برگرداندن متون چيني و پژوهشهاي معتبر به فارسي بوده كه در برخي موارد اين ضعفها خود نتيجۀ اشتباههاي فاحش نويسندگان اين آثار در غرب بوده است.
چكيده لاتين :
A considerable part of our knowledge about Iran and its relations with other neighboring civilizations has been based on Greek and Roman texts and sources, some of which have been translated into Persian with acceptable quality. However, there is important information about ancient Iran in the historical texts and archaeological findings discovered in the Far East, especially China. A small number of them have been translated into Persian, which contains errors. Therefore, considering the importance of historical texts and archeological data related to Iran in China, the present article intends to first examine the works related to ‘Iranian-Chinese Relations’, in order to pathologize the Persian translations of these texts and research on Iran-China relations. Then, it seeks to criticize the part related to ancient Iran in the book “Ancient Texts on China-Iran Relations”. The most important outcome of this study is the weakness of translators and editors in translating Chinese texts and research into Persian, which in some cases, these weaknesses are the result of important mistakes of the authors of the research in the West.
عنوان نشريه :
پژوهشنامه انتقادي متون و برنامه هاي علوم انساني
