مطالعه كيفي مقبوليت مدارك تحصيلي مجازي ميان متخصصان امور استخدامي در بخش دولتي

Qualitative study of the acceptability of virtual educational qualifications among recruitment specialists’ affairs in the public sector

پذيرش مدارك تحصيلي مجازي توسط متخصصان امور استخدامي منابع انساني در سازمان­ ها يكي از مسائل مهم است. اين پژوهش كيفي بر اساس ديدگاه‌ها و سوگيري­ هاي متخصصان امور استخدامي در خصوص آموزش مجازي در مقايسه با آموزش سنتي صورت گرفت. اطلاعات از طريق مصاحبه‌هاي تلفني نيمه­ساختاري با 18 متخصص امور استخدامي منابع انساني در بخش دولتي جمع ­آوري و به روش تحليل تم كدگذاري و سپس براي يافتن مفاهيم مرتبط با پذيرش مدارك تحصيلي مجازي تحليل شد. از نظر بيشتر پاسخ ­دهندگان آموزش مجازي و سنتي در دانشگاه‌هاي معتبر از مقبوليت يكساني برخوردارند. نبود تعاملات اجتماعي در آموزش مجازي و اعتبار برخي از دانشگاه‌هاي آموزشي خاص از موارد نگران ­كننده از نظر متخصصان امور استخدامي بودند. نتايج نشان داد كه ديدگاه‌ها درباره‌ آموزش مجازي به سمت ديدگاهي مثبت‌تر در حال تغيير است. پيشنهاد مي‌شود كه دانشجويان كلاس‌هاي آموزش مجازي به مشاركت در فعاليت‌هاي اجتماعي خارج از كلاس درس بپردازند تا نبود تعامل اجتماعي در كلاس‌هاي آموزشي مجازي جبران شود. دانشگاه‌هاي داراي آموزش مجازي نيز بايد به كسب يا حفظ اعتبار خود توجه كنند و درصدد افزايش اعتبار مدارك علمي خود براي مقبوليت ميان متخصصان امور استخدامي باشند.

Acceptance of virtual educational qualifications by human resources recruitment specialists’ affairs in organizations is one of the important issues. This qualitative study focuses on the views and biases of recruitment experts towards virtual education (online) in comparison with traditional (face-to-face) education. The method of data collection was semi-structured telephone interviews with 18 human resource recruitment specialists in the public sector. The obtained information was coded by theme analysis method and then analyzed to find concepts related to the acceptance of virtual educational documents. The majority of respondents believed that online and traditional education in reputable universities are equally acceptable. Lack of social interactions in online education and the credibility of some particular teaching universities were among the concerns of recruitment specialists. The results showed that attitudes about e-learning are changing towards a more positive one. It is suggested that students in virtual educational classes participate in social activities outside the classroom to compensate for the lack of social interaction in virtual educational classes. Uuniversities with virtual education should also gain or maintain their credibility and seek to increase the credibility of their academic credentials for acceptance among recruitment specialists’ affairs.