مروري نقادانه بر ساختار انقلاب هاي علمي

”A Critical Review on the Book “The Structure of Scientific Revolutions

انگيزه و هدف اصلي تامس كوهن از تدوين كتاب ساختار انقلاب هاي علمي، ارائه تحليلي در حوزه تاريخ فلسفه علم و تبيين دگرگوني ها و استمرار نهاد علم است. كوهن كه تحصيلات خودش را در فيزيك (مهندسي هيدروليك) تا درجه دكتري به پايان رسانده، بيش تر به تاريخ فلسفه علم (يا به گفته بعضي، تاريخ و فلسفه علم)گرايش داشت. او تحت تاثير آموزه هاي افرادي مانند ماكس پلانك، الكساندر كوَيره و جيمز كاننت (رئيس دانشگاه هاروارد در زمان تحصيل نويسنده در آن دانشگاه) به اين گرايش علاقه مند شد. علاوه بر اين افراد، لودويگ ويتگنشتاين و استنلي كَيول بر كوهن و علاقه مندي او به رويكرد هرمنيوتيك بسيار موثر بودند. او در اين كتاب، كه در زمان خود (دهه 1960) كاري به واقع نوآورانه بود، مفاهيم مهمي را به كار مي گيرد كه شايد مهم ترين آن ها ”پارادايم“ و ”اجتماع علمي“ باشد. مناسباتي كه كوهن بين اين دو مفهوم بيان نموده در توسعه جامعه شناسي علم تاثير فراوان داشته است. هدف اصلي اين مقاله، بازخواني نقادانه اين اثر مهم از ديد جامعه شناختي است.

The aim of Thomas Kuhn in writing “The Structure of Scientific Revolutions” was to prepare an analysis in the field of the philosophical history of science and to explain the changes and continuity of scientific institutions. He studied physics at Harvard University but he was more interested in philosophy of science history. Kuhn’s mind was deeply impressed by Alexandre Koyre´, Max Planck, and James Conant, also his interest in hermeneutics was motivated by Ludwig Wittgenstein and Stanley Cavell. This book which was really innovative in its own time (1969s) brought about some important concepts that most frequented ones would be “paradigm” and “scientific community”. For Kuhn, the relations between these two concepts had an important role in the development of the sociology of science. Perhaps it could be said that the same as Kuhn was influenced by his predecessors, his posterities were impressed by Kuhn in their views in the field of sociology of science.