سلفي‌گري ابن‌تيميه وهابيت سنوسيه مهدويه مودودي سيدقطب

A Comparative Analysis of a Treatise Attributed to the Safavid Era Entitled on the Knowledge of Music

در ميان نسخه‌هاي برجاي مانده از رسائل موسيقي، هويت مؤلف، تاريخ و محل تأليف برخي از آنها به درستي مشخص نيست. تأليف بيشتر اين رسائل به دورۀ صفوي (905- 1148 ق) منسوب است و از نظر صورت و محتوا نيز مشخصات خاصي دارند. يكي از اين رسائل، كه در منابع گوناگون به دورۀ صفوي منسوب شده، رساله‌اي است بدون عنوان از مؤلفي گمنام كه پنج نسخه از آن در دست است. وجود شواهدي در اين رساله انتساب آن را به دورۀ صفوي، مشكوك و حتي نادرست جلوه مي‌دهد. از اين‌رو در اين مقاله براي شناخت و تبيين ساختار اين رسالۀ گمنام در مرحلۀ اول، نسخه‌هاي موجود مقايسه و تفاوت آن‌ها ذكر شده است. در مرحلۀ بعد، الگوهاي ساختاري، اصطلاحات و نظام مدال، متريك و ريتميك آن را بررسي كرده‌ايم و مقايسه آن با ساير رسائل داراي هويت و تحليل تطبيقي مكاتب علم موسيقي، با روش‌هاي توصيفي، تحليلي و تطبيقي مشخص ‌شد كه اين رساله شايد در دوره‌اي تقريباً نزديك به صفي‌الدين ارموي (م 693 ق) نوشته شده باشد.

There are certain treatises among the music treatises handed down within the recent centuries whose author, date, and place of compilation are unknown. Most of them are attributed to the Safavid era (1501-1736 AD.) by specific characteristics in form and content. A treatise, attributed to the Safavid era by various sources, is an undated anonymous treatise copied in Safavid (four manuscripts) and Qajar (one manuscript) period. There are pieces of evidence in this treatise that makes its attribution to the Safavid era unreliable. Thus, in this paper, we try to determine its date and musical tradition by studying its structure and terminology; also analyzing its modal, metric, and rhythmic systems.