واكاوي در سرچشمه هاي علل مهمل بودن برخي رجال شيعي

Discovery of the Main Reasons for Ambiguity of Some Shiite Narrators

رجال ‌‌شناسان اهل سنت، گاهي راوياني را به عنوان شيعي معرفي مي‌كنند كه رجال ‌شناسان شيعه آنان را نمي‌ شناسند يا مورد توجه جدي قرار نداده‌ اند. به عبارت ديگر، آنان از نظر رجالي در منابع شيعي مهمل و مجهول هستند. منابع اهل‌ سنت برخي از اين افراد را از داعيان تشيع دانسته ‌اند كه در حوادث تاريخي نقش مهمي داشته‌ اند. اين راويان شيعي در منابع حديثي عامه و منابع حديثي شيعۀ اماميه يا زيديه، دربارۀ فضائل علي(ع) و ساير ائمه و گاه مسائل فقهي روايت دارند. اين جستار پس از بررسي اين افراد در منابع رجالي و حديثي، ويژگي‌ هاي شخصيتي و عقيدتي مشترك آن‌ها را مشخص كرده ‌است كه شامل اعتقاد به تشيع عام كوفي، وابستگي به غلو و تشيع سياسي و ارتباط با تشيع كيساني است. احتمال دارد نداشتن كتاب مستقل حديثي، نقل نكردن از ائمۀ اماميه و تمايلات زيدي اين رجال، سبب عدم توجه منابع رجالي شيعۀ امامي به اين افراد شده است.

Sunni Rijālīes sometimes refer to some Shiite narrators whom Shiite Rijālīes do not know or have not taken seriously. In other words, they are ambiguous or unknown in Shiite sources. Sunni sources have identified some of them as Shiite leaders who played an important role in historical events. In Sunni hadith sources and Imami or Zaydi hadith sources, these Shiite narrators narrate about the virtues of Ali (AS) and other Imams (AS) and sometimes on jurisprudential issues. Having identified these narrators in Rijāl and hadith sources, this research has recognized their common personality and ideological characteristics, including belief in Kufī general Shiism, dependence on exaggeration (ghuluw) and political Shiism, and connection to Kaysānīs. It is possible that the lack of an independent hadith book, the lack of quotations from the Imams, and their Zaidi tendencies have caused the Imamī Rijālī sources not to pay attention to them.