تلفيق چارچوب هاي كمي و كيفي در ارزيابي تغييرات كاربري اراضي، گامي به سوي توسعه پايدار (منطقه مورد مطالعه: نوار ساحلي مازندران)

Integrating Quantitative and Qualitative Frames in Assessing Land Use Change, a Step towards Sustainable Development (Case Study: Mazandaran Coastline)

روند توسعه در نوار ساحلي استان مازندران طي دهه هاي گذشته موجب تخريب اراضي با ارزش طبيعي و آلودگي فزاينده درياي مازندران شده است. بنابر اصول شهرسازي و بر مبناي رويكرد توسعه پايدار براي دستيابي به جامعه اي زيستپذير نياز است تا اقداماتي جهت جلوگيري از تخريب فزاينده اراضي طبيعي انجام شود. بدين ترتيب پژوهش حاضر در چارچوب رويكرد توسعه پايدار در تلاش است تا از روند تخريب اراضي با ارزش طبيعي در پي توسعه منطقه نوار ساحلي استان مازندران بكاهد. بر مبناي اهميت و ارزش محيطي اين اراضي و جهت جلوگيري و كاهش تخريبات اراضي طبيعي نياز است تا با استفاده از مدل سازي و پيش بيني تحولات توسعه آتي اين محدوده به برنامه ريزي با رويكرد حفاظت اكولوژيك پرداخت. بدين ترتيب هدف از پژوهش حاضر، پيش بيني تغييرات كاربري اراضي در سال 1420 است و دستيابي به اين امر كه تحولات توسعه در چشم انداز طبيعي چه تأثيري مي گذارد. پس از پيش بيني تغييرات كاربري اراضي، نياز است تا با استفاده از ابزاري همچون سناريوسازي به انتخاب وضعيت مطلوبي پرداخت كه كمترين خطر و تهديد را بر محيط طبيعي وارد سازد . لذا با استفاده از مدل چشم انداز منتخب جغرافيايي به تجزيه وتحليل توسعه شهري و تغييرات كاربري اراضي پرداخته مي شود. پس از مدل سازي به اين نتيجه رسيده شد كه سناريوي منتخب به واسطه ارتباط مراكز شهري و روستايي مي تواند زمينه ساز شكل گيري شبكه اي از مراكز باشد كه به واسطه ارتباط و تعاملات قوي به انسجام اقتصادي محدوده كمك كنند. در اين سناريو ساخت وساز تحت نظر مديريت شهري و محلي است تا بتوان روند سوداگري اراضي را كاهش داد.

The development trend in Mazandaran coastline province over the past decades has caused the degradation of natural environment and increasing pollution of the Mazandaran Sea. According to the principles of urban planning, and by the approach of sustainable development for achieving a viable community, it is needed to prevent the increasing degradation of natural lands. Thus, the present study, within the framework of sustainable development approach, is trying to reduce the process of demolition of lands with natural values in case of Mazandaran coastline province. Based on the importance and environmental values of these lands and in order to prevent and reduce land demolition, it is necessary to plan with emphasis on ecological protection approach by modeling and forecasting of future developments. Thus, the purpose of this study is to predict land use changes in the year of 1420 and to determine how developments in the natural landscape are affected. After predicting land use changes, it is necessary to use a tool such as scenario to select a desirable situation that puts the least risk and threat on the natural environment. Therefore, using the selected geographic perspective model, urban development and land use changes were analyzed. Finally, it was concluded that the selected scenario, due to the relationship between urban and rural centers, could lead to the formation of a network of centers that could contribute to economic cohesion through strong links and interactions. In this scenario, construction is under the control of the urban and local management so that it can reduce the trend of speculation.