مصالحه سياسي و توسعه در ايران؛ بررسي چند گزاره ي نظري و انضمامي

Political reconciliation and development in Iran; Investigation of some theoretical and practical propositions

پژوهش پيش رو ضمن تأكيد بر توسعه به مثابه آرماني ملي و فراگير در سطح جهان، با طرح و تشريح نظريه‌ها و ديدگاه هاي معطوف به نسبت ميان "مصالحه و مصالحه سياسي" با "توسعه و توسعه ملي" به ويژه نظرياتي كه مدعي اند توسعه در بستر صلح و جهان عاري از خشونت و جنگ محقق خواهد شد تلاش دارد نسبت ميان مصالحه سياسي و توسعه ملي در ايران را بازنمايي نموده، به ضرورت و بايسته هاي آن بپردازد. در چارچوب ملاحظات نظري و رويكردي اين اثر؛ جوامع و از جمله جامعه، نيروهاي اجتماعي، نخبگان و نظام سياسي در ايران براي رسيدن به توسعه ناچارند تا از ميزان تعارضات و درگيري‌هاي دروني و بيروني كاسته و توان و همت خود را در بستري مصالحه‌جويانه و آرامش طلبانه براي نيل به توسعه و پيشرفت تجميع نمايند. بر اساس اين الگو و در قالب روشي كيفي و گردآوري اسنادي- كتابخانه اي داده ها؛ مقاله به طرح 5 گزاره كليدي كه ناظر بر الزامات و بايسته هاي انضمامي و راهبردي براي دستيابي به مصالحه سياسي و توسعه است مي پردازد. در وجوه ايجابي و سلبي؛ خروج از بدفهمي ها و كژفهمي ها نسبت به موضوع مصالحه، تبديل گفتمان هاي سلبي به گفتمان هاي ايجابي و الگو بودگي، شناسايي حداكثري كنشگران، ظرفيت سازي براي توسعه نهادهاي مدني و آموزش شهروندي و گفتمان سازي درباره صلح، 5 گزاره اي است كه نويسنده در اين مقاله مورد دقت نظر قرار مي دهد.

The present study seeks to examine the relationship between "reconciliation and political reconciliation" and " development and national development" in Iran. In this article, he first deals with development as a national and all-encompassing ideal in the world. It then goes on to outline theories and views that claim that development will be achieved in a context of peace and a world free of violence and war. In the framework of theoretical and approach considerations of this work; Communities, including society, social forces, elites and the political system in Iran, in order to achieve development, have to reduce the amount of internal and external conflicts and conflicts and their efforts in a conciliatory and peaceful context to achieve development. an‎d aggregate progress. Based on this model and in the form of a qualitative method and documentary-library data collection; The article outlines 5 key propositions that address the concrete and strategic requirements for achieving political reconciliation and development. In positive and negative aspects; Elimination of misunderstandings and misunderstandings regarding the issue of reconciliation, transforming negative discourses into positive discourses and role models, Maximum identification of actors, capacity building for the development of civic institutions and citizenship education and discourse about peace are 5 propositions that the author carefully considers in this article.