بررسي احساس امنيت اجتماعي شهروندان تبريز در سكونتگاه هاي غيررسمي

The Study of Social Security Sense of Tabriz Citizenships in Informal Settlements

اسكان غيررسمي و حاشيه‌نشيني همراه با بزرگترشدن شهرها در ايران، پديده‌اي روبه‌رشد است. درنتيجه اين پديده به‌سرعت و به صورتي بي‌قاعده گسترش يافته است و در پاسخگويي فقرا به نياز براي سكونت، در مدت‌زمان بسياركوتاه شكل ميگيرند. شهر تبريز نيز يكي از سكونتگاه‌هاي مورد اشاره ميباشد كه با پديده اسكان غيررسمي مواجه است. اين پژوهش افزون‌بر پرداختن به مفاهيم و تعاريف مرتبط با موضوع اسكان غيررسمي، به دنبال پاسخ به اين پرسش است كه شهروندان شهر تبريز به‌هنگام حضور يافتن در محلات اسكان غيررسمي، تا چه ميزان احساس امنيت اجتماعي (از نظر جاني، مالي و ...) دارند. روش: روش پژوهش در اين تحقيق، توصيفي و از نوع همبستگي بوده و درآن از روش پيمايشي استفاده شده است. ابزار جمعآوري اطلاعات در اين پژوهش، پرسش‌نامه ميباشد كه به صورت مستقيم در محدوده مورد مطالعه توزيع و جمعآوري شده است. جامعه آماري در اين پژوهش، همه شهروندان شهر تبريز ميباشد. حجم جامعه آماري در اين پژوهش 1558693 نفر ميباشد كه با جاگذاري مؤلفه‌ها در فرمول كوكران، حداقل حجم نمونه لازم از بين ساكنان و شهروندان كلانشهر تبريز 385 نفر به‌دست آمده است. نحوه نمونه‌گيري در اين پژوهش، نمونهگيري تصادفي است. براي تحليل دادهها از دو نوع آمار توصيفي و استنباطي استفاده شده است. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان ميدهد كه بين جنسيت، سن، محل تولد، وضعيت تأهل، وضعيت اشتغال و همچنين سابقه زندگي در سكونتگاه‌هاي غيررسمي با احساس امنيت اجتماعي، رابطه معناداري وجود دارد و بر يكديگر تأثيرگذارند اما بين تحصيلات و احساس امنيت اجتماعي، رابطه معناداري وجود ندارد. از ميان چهار شاخص درنظرگرفته‌شده براي احساس امنيت اجتماعي (مالي، جاني، فكري و اخلاقي)، امنيت مالي و اخلاقي از امنيت جاني و فكري از ميانگيني به‌مراتب بيشتر برخوردار است. نتيجه گيري: براي افزايش امنيت اجتماعي شهروندان، بايد در محلات اسكان غيررسمي، سياست‌ها و برنامه‌ريزي‌هايي انجام شود تا باعث كاهش عوامل ناامني در اين محلات شود.

Informal settlement and marginalization are a growing phenomenon along with the growth of cities in Iran. As a result, this phenomenon has spread rapidly and irregularly, and in the response of the poor to the need for housing, they are formed in a very short time. The city of Tabriz is also one of the mentioned settlements which is facing the phenomenon of informal settlement. In addition to addressing the concepts and definitions related to informal housing, this study seeks to answer the question of how much the citizens of Tabriz feel social security (in terms of life, financial, etc.) when attending informal settlements. have. Methods: The research method in this research is descriptive and correlational and it uses a survey method. The data collection tool in this research is a questionnaire that is directly distributed and collected in the study area. The statistical population in this study is all citizens of Tabriz. The size of the statistical population in this study is 1558693 people, which by placing the parameters in the Cochran's formula, the minimum required sample size among the residents and citizens of Tabriz metropolis is 385 people. Sampling method in this study is random sampling. Both descriptive and inferential statistics have been used to analyze the data. Findings: The findings show that there is a significant relationship between gender, age, place of birth, marital status, employment status and also life history in informal settlements with the feeling of social security and affect each other, but There is no significant relationship between education and the feeling of social security. Among the four indicators considered for the feeling of social security (financial, life, intellectual, moral), financial and moral security has an average much higher than life and intellectual security. Conclusion: To increase the social security of citizens, policies and plans should be implemented in informal settlements to reduce the causes of insecurity in these neighborhoods