مشاركت پليس - مدرسه در ايجاد مدارس امن با محوريت مطالعه بر زنان پليس

School-Police Cooperation in Creating Safe Schools with a focus on Police Women

همه‌گيري روزافزون آسيب­هاي اجتماعي در بين دانش­آموزان، موجب پررنگ‌شدن نقش پليس در مدرسه و پديدآمدن مفهوم مشاركت پليس- مدرسه به‌ويژه نقش زنان پليس در پيشگيري از آسيب‌هاي اجتماعي در ايجاد مدارس امن شده است. اين پژوهش با هدف بررسي نقش‌هاي موردمشاهده و موردانتظار از زنان پليس در پيشگيري از آسيب‌هاي اجتماعي در مدارس و الزامات تحقق اين نقش‌ها از منظر مديران و نخبگان ناجا و مديران آموزش و پرورش انجام شده است. روش‌شناسي: روش پژوهش، كيفي و از نوع تحليل محتواست. جامعه آماري پژوهش شامل همه مديران و نخبگان علمي ناجا و آموزش و پرورش شهر تهران است كه از آن ميان، 12 مدير ناجا (با دامنۀ سني 58-38 سال) و 7 نفر از مديران آموزش و پرورش (سابقۀ مديريت 25-3 سال) به شيوه گلوله‌برفي تا دستيابي به اشباع داده، انتخاب شدند. ابزار سنجش مصاحبه نيمه­ساختارمند بود. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه نقش­هاي كنوني زنان پليس در چند دسته نقش تعريف‌شده مبتني‌بر ملاحظات فرهنگي، نقش مشاور- مربي و نقش‌هاي تعريف‌شده فاقد تناسب و نقش­هاي موردانتظار در دو دسته نقش ضابطيت و اجراي قانون و نقش اجتماع‌محور از ديدگاه مديران ناجا و آموزش و پرورش قابل احصاست. همچنين پيش­نياز و موانع تحقق نقش­هاي موردانتظار از زنان پليس در چند طبقه ساختاري، فردي و اجتماعي قابل‌اعتناست. نتيجه‌گيري: بازنگري در الگوهاي نامنسجم موجود، نيازمند بازنگري در تعريف خدمات پليس به شهروندان، اقناع طرف ديگر مشاركت براي حضور پليس و بافت آسيب‌شناسانۀ مدارس از حيث همه‌گيري آسيب است.

The increasing prevalence of social has highlighted the role of the police in school and the emergence of the concept of police-school cooperation especially the police women in preventing social harm in creating safe schools. The aim of this study was to investigate the observed and expected roles of women police in preventing social injuries in schools and the requirements for the realization of these roles from the perspective of NAJA and Education principals and elites. Method: The research design is qualitative and the method is content analysis. The study population was all managers and scientific elites of NAJA and Education principals in Tehran, from which 12 NAJA (with the age range of 38-38 years) and 7 Education principals (2 with management experience of 3-25 years) were selected by snowball method to achieve data saturation. The measurement tool was a semi-structured interview. Findings: The results showed that the observed roles of police women in several categories of defined roles based on cultural considerations, the role of counselor-coach and defined roles are inappropriate and the expected roles can be counted in two categories: the role of law enforcement and the community-based role from the point of view of NAJA and education principals. Also, the prerequisites and obstacles to fulfilling the expected roles of the police women in structural, individual and social categories are significant. Conclusion: Revising existing incoherent patterns of participation requires rethinking the definition of police service to citizens, persuading schools to enforce police presence, and the pathological context of schools in terms of the prevalence of injuries.