هنر و خيابان: چرا منشأ و نوع شناسي نقاشي ديواري غيررسمي در ايران

Art and Street: Why the Origin and Typology of Informal Mural Painting in Iran

پژوهش حاضر به چرايي پيدايش وگونه شناسي گرافيتي يا ديوارنگاري غير رسمي در فضاي شهرهاي ايران مي‌پردازد. در اين پژوهش گرافيتي به تمامي تصاوير يا حروف به كاربرده شده در اماكن عمومي بر روي سطوحي نظير ديوارها يا پل‌ها و … كه براي عموم قابل رويت (گاهي نيز غير قابل رويت) است گفته مي‌شود. البته بايد به اين نكته توجه داشت كه اين نگارندگان هيچ مجوزي براي عرضه هنرخود درفضاي عمومي از هيچ نهادي دريافت نميكنند و به صورت خود جوش و با صرف هزينه‌هاي شخصي به آن مي‌پردازند. اين پژوهش براي نخستين بار به روش نظريه زمينه‌اي انجام شده وبدين منظور در مدت زمان5 سال(از سال 1392 الي 1397 ) با 31 نفر از ديوارنگاران غير رسمي در شهرهاي تهران، شيراز ، مشهد، تبريز، مصاحبه‌هاي عميق انجام شده است. يافته‌هاي اين تحقيق حاكي از آن است كه پديده ديوارنگاري غير رسمي را مي توان به دو گونه تفكيك كرد. اول : ديوارنگـاران خودبيانگر انگيزه اصلي اين گروه از ترسيم ديوارنگاري غير رسمي يا گرافيتي توليد هيجان، خودبيانگري ، دست يازيدن به يك كنش اجتماعي است و دوم : ديوارنگاران معترض .منظور گروه ديگري از جوانان ونوجوانان ديوارنگار است كه آشكارا طالب حق خود بر شهرهستند و علاوه بر خود بيانگري، ديوارنگاري برايشان ابزاري است براي نقد وضع موجود جامعه اي كه در آن زندگي مي كنند.

The present study deals with the origin and typology of graffiti or informal murals in Iranian cities. In this research, graffiti refers to all the images or letters used in public places on surfaces such as walls or stairs, which are visible to the public (sometimes invisible). This research has been conducted for the first time by the method of contextual theory and for this purpose in a period of 5 years (from 1392 to 1397) with 31 unofficial murals in the cities of Tehran, Shiraz, Mashhad, Tabriz, in-depth interviews have been conducted. The findings of this study indicate that the phenomenon of informal graffiti can be divided into two types.