اثر ميرايي و نسبت فاصله داري به بار سنگ چال بر مكانيزم خردشدگي سنگ با استفاده از نرم افزار PFC2D و Wipfrog

در اين مقاله با استفاده از نرم افزار PFC2D بر پايه روش اجزاي مجزا، به بررسي اثر پارامترهاي هندسي چال (فاصله داري) بر مكانيزم خردشدگي سنگ پرداخته شده است. به اين منظور مدلي با ابعاد 1000×1000 ميلي ­متر در محيط نرم افزار ساخته شد. سپس ميكرو پارامترهاي كاليبره شده در مدل اعمال شد. ميكرو پارامترها بعد از شبيه سازي مقاومت كششي سنگ و مقايسه با نمونه آزمايشگاهي كاليبره گرديدند. به منظور بررسي تاثير پارامترهاي هندسي بر روي مكانيزم شكست، چال هايي با نسبت فاصله داري ها به بردن هاي مختلف در مدل عددي حفاري گرديد (نسبت فاصله داري به بردن برابر 1/15، 1/3 و 1/45). با بررسي زون هاي مختلف شكست در حالتهاي مختلف در نرم افزارهاي PFC2D و Wipfrog، نسبت فاصله داري به بردن برابر با 1/3 به عنوان مطلوب ترين آرايش براي خراديش پيشنهاد گرديد. به بيان ديگر در اين نسبت بهينه ترين ابعاد دانه ها بدست مي آيد. همچنين اثر ميرايي­ هاي مختلف بر روي مكانيزم شكست بررسي شد. با افزايش ميرايي ميزان خردشدگي كاهش پيدا مي­ كند كه بيشترين ميزان خردشدگي مربوط به دمپينگ 0/5 است.