تحول مفهوم سوژه و نسبت آن با امر اجتماعي در رويكرد كريستوا

Transformation of the subject and its relationship with "social” based on Kristeva’s approach

هدف اصلي اين مقاله ارائه الگويي از سير تحول سوژه مدرن (با تاكيد بر نظريات دكارت و كانت)به سوژه پساساختارگرا و پسامدرن با توجه به دو بعد يكپارچگي و خود­بنيادي سوژه در معناي كلاسيك آن و همچنين بررسي نسبت سوژه با امر اجتماعي در رويكرد نظري ژوليا كريستوا مي باشد.سويه هاي اجتماعي نظريه كريستوا، او را از ديگر پساساختارگرايان و پيشگامان نظري خود جدا مي­سازد.در اين بررسي نظري به اين مسئله مي­پردازيم كه چگونه كريستوا به كشف ساختارهاي ناهمگون در عرصه زبان، سوژه و جامعه در يك كليت نظري مي­پردازد وچگونه از طريق مركزيت­زدايي در هر يك اين عرصه­ ها به بازيابي ابعاد اجتماعي، رواني و زباني سوژه نائل مي­شود. نهايتا اين مقاله به لزوم پيوند امر نشانه­اي و نمادين درهر يك از سطوح اجتماعي، رواني و زباني و دررابطه پوياي ذهن و زبان و جامعه پرداخته و شرح مي­دهد كه چگونه مباحث نظري مرتبط با جايگشت نظام هاي نشانه­اي و نمادين مي­تواند راهگشاي تبيين گفتمان هويتي و اجتماعي باشد.

The main purpose of this article is to provide a model of transformation process from modern subject (with emphasis on Descartes and Kant theories) to post structural and postmodern subject considering the integration and autonomy dimensions of the subject in its classical meaning and also to study the relationship between subject and social in theoretical approach of Julia Kirsteva .Social aspects of Kirsteva’s theory set her apart from the other post structuralists and theoretical pioneers. In this theoretical study, we discuss how Kristeva discovers heterogeneous structures in fields of language, subject, and society in a theoretical pattern, and how she restores, the social, psychological, and linguistic dimensions of the subject via decentralization in each of these areas. This decentralization is understood by emphasis on concepts such as "semiotic" at the linguistic and philosophical levels, "revolt" and "other" at the social level,and "unconscious" at the psychological level. This article finally discusses the necessity of accompanying the semiotic and the symbolic at each level of the social, psychological, and linguistic and in the dynamic relationship of mind, language, and society. It also explains how theoretical issues related to transposition of semiotic and symbolic systems can pave the way of explanation of social and identical discourses.