پديد آورندگان :
كمالي پور، دلناز دانشگاه گيلان , حسين خانزاده، عباسعلي دانشگاه گيلان - گروه روان شناسي , شاكري نيا، ايرج دانشگاه گيلان - گروه روان شناسي
چكيده فارسي :
هدف
لكنت زبان به عنوان يكي از شايع ترين اختلالات رواني كلام مي تواند زمينه ساز بروز پيامدهاي منفي بسياري برايفرد و خانواده شود و مشكلات روان شناختي، رفتاري و اجتماعي را به وجود بياورد؛ بنابراين با توجه به اهميت اين موضوع پژوهش حاضر با هدف مقايسه جو عاطفي خانواده، رابطه والد-كودك و انعطاف پذيري و انسجام خانواده در والدينكودكان با و بدون لكنت زبان انجام شد.
روش
در اين پژوهش از روش علي مقايسه اي-پس رويدادي استفاده شد و جامعه آماري آن والدين كودكان 8 تا 12سال دختر و پسر با و بدون لكنت زبان شهر رشت در سال 1399 بود. نمونه مورد مطالعه شامل 60 نفر از هر دو گروه والديندر دامنه سني 30 تا 50 سال بود كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامه رابطه والد-كودك پيانتا 2011 و مقياس ارزيابي انعطاف پذيري و انسجام خانواده اولسون و همكاران 1986 بود. جهت تجزيه وتحليل داده ها از آزمون t مستقل و تحليل واريانس چندمتغيره استفاده شد.
يافته ها
نتايج بيانگر وجود تفاوت معنادار بين دو گروه والدين داراي كودك با و بدون لكنت زبان در متغيرهاي رابطه والد- كودك، انعطاف پذيري و انسجام خانواده بود 001 / p > 0.
نتيجه گيري
نتايج نشان داد لكنت زبان مي تواند بر شرايط خانوادگي، كاركردهاي خانواده و رابطه كودك با والدين و ديگراعضا اثرات منفي گذاشته و همچنين خانواده نيز مي تواند در كاهش يا افزايش لكنت زبان كودك موثر باشد؛ بنابراين، وجوديك محيط غني، آرام و رابطه متقابل درست و همچنين لزوم آموزش به خانواده بسيار حايز اهميت است.
چكيده لاتين :
Background & Purpose
Stuttering, as one of the most common speech fluency disorder, can lead tomany negative consequences for the individual and the family and cause psychological, behavioral andsocial problems. Therefore, considering the importance of this issue, the present study was conducted withthe aim of comparing the emotional atmosphere of the family, parent-child relationship, and flexibility andcohesion of family in parents of children with and without stuttering.
Materials and Methods
This was a causal-comparative study. The statistical population included theparents of children (male and female) aged 8 to 12 years with and without stuttering in Rasht, in 2020.The study sample consisted of 60 people from both groups of parents with the age range of 30 to 50 yearswho were selected by convenience sampling. The instruments used included the Pianta Child-ParentRelationship scale (CPRS) (Driscoll and Pianta, 2011), and the Cohesion Assessment Scale (Olson et al,1986). Data were analyzed using the independent t-test and the multivariate analysis of variance.
Results
The findings showed that there was a significant difference between the two groups of parentswith children with and without stuttering in the variables of child-parent relationship, and flexibility andfamily cohesion (p <0.001).
Conclusion
The results showed that stuttering can have negative effects on family conditions, familyfunctions and the child’s relationship with parents and other members of the family, and the family canalso help reduce or increase the child’s stuttering; therefore, having a rich, calm environment and properinteraction, as well as educating the family is very important.
