تبيين ابعاد و شاخص هاي فرهنگ يادگيري مشاركتي در برنامه درسي دوره متوسطه

پژوهش حاضر با هدف تبيين ابعاد و شاخص‌هاي فرهنگ يادگيري مشاركتي در دوره متوسطه انجام يافته است. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و به لحاظ رويكرد، تركيبي است كه در بخش اول از روش تحليل محتواي اسنادي و در بخش دوم از روش كمّي دلفي تعديل شده محدود استفاده شد. ميدان پژوهش در بخش كيفي، شامل كليه متون مرتبط با فرهنگ يادگيري مشاركتي و در بخش كمي شامل اساتيد برنامه‌ريزي درسي دانشگاه‌هاي شهر تهران بودند. ابزار گردآوري داده‌ها در بخش كيفي، فهرست وارسي و در بخش كمي پرسشنامه بود. روايي ابزار از طريق نظرخواهي از اساتيد برنامه‌ريزي دانشگاه‌ها و پايايي ابزار چك ليست از طريق فرمول اسكات 4/96 و ابزار پرسشنامه از طريق آلفاي كرونباخ 84/0محاسبه گرديد. يافته‌هاي تحقيق بيانگر شناسايي فرهنگ يادگيري مشاركتي در چهار بعد تعامل‌محوري، فرايند‌محوري، خودراهبري و تحول‌آفريني و 31 شاخص فرهنگ يادگيري مشاركتي مي‌باشد كه با اخذ نظر خبرگان، اين مولفه‌ها و شاخص‌ها در قالب ﯾﮏ الگوي جامع تبيين ﮔﺮدﯾﺪ. بر اساس نتايج تحقيق پيشنهاد مي‌شود برنامه‌ريزان آموزشي و درسي در تمام دوره تحصيلي، اهتمام خود را در بهره‌گيري از الگوي فرهنگ يادگيري مشاركتي و شاخص‌هاي ارائه شده در اين تحقيق به كار ببندند.