چگونگي تطبيق فرايند و ساختارِ مسئله‌منديِ وضعيت جامعه‌شناسي در ايران

وضعيت جامعه شناسي در ايران يكي از پرشمارترين جايگاه هاي موضوعيِ مطالعات را شكل داده است اما با اين حال اين مطالعات در حدودِ توضيحِ نابسندۀ ساختار وضعيت مسئله­ گون جامعه شناسي در ايران متوقف شده، و كمتر قادر به توضيح فراينديِ اين ساختار بوده است. تحقيق حاضر با هدف بُعد بخشيدن به ساختارفرايندِ وضعيت جامعه­ شناسي، از تكنيك ترسيم ماتريس شرطي/پيامديِ تمهيد شده در روش نظريۀ­ زمينه ايِ سيستماتيك استفاده نموده است. بنابر يافته­ هاي تحقيق؛ امر كانونيِ منتهي به وضعيت پديد آمده براي جامعه­ شناسي در ايران عبارت است از  فقدان رسميت جامعه شناسي. فقدان رسميت جامعه شناسي به معناي اعم، موكول به فقدان رسميت چندين مقوله اعم از؛ فقدان رسميتِ ميان­ ميدانيِ امر اجتماعي، فقدان رسميتِ اجتماعيِ جامعه­ شناسي و فقدان رسميتِ معيارهاي درون­ ميدانيِ جامعه شناسي مي­ باشد كه در سطح خُرد، ناظر بر  اجتماعات علمي و كنشگران ميدان جامعه­ شناسي، در سطح مياني، ناظر بر دو ميدانِ معرفتِ عامه و معرفتِ آكادميك، در سطح كلان، ناظر بر ميدان هاي سه­ گانۀ اقتصادي و سياسي و ايدئولوژيك، و در سطح ابركلان، ناظر بر ايفاي نقشِ آنتيگونيستيك عليه سرمايه داري جهاني، دولت نفتي، تجربه مدرنيته و...مي باشد.