تأثير هم‌افزايي چهار هفته تمرين استقامتي به همراه مكمل‌ياري پروبيوتيك بر بيان ژن‌هاي Atrogin-1 و MuRF-1 در عضله‌ي نعلي رت‌هاي نر ديابتي

مقدمه: يكي از مشكلات متداول در بيماران ديابتي، آتروفي عضلاني است. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير هم‌افزايي تمرين استقامتي به همراه مكمل‌ياري پروبيوتيك بر بيان ژن‌هايAtrogin1 وMuRF1 در عضله نعلي رت‌هاي ديابتي است.روش‌ها: در اين مطالعه 32 سر رت نژاد ويستار به‌صورت تصادفي به گروه كنترل سالم (NC) و چهار گروه ديابتي: كنترل ديابتي (DC)، مكمل ديابتي (SDC)، تمرين ديابتي (TD) و مكمل تمرين ديابتي (STD) تقسيم شدند. پروتكل تمريني با شدت 60 تا 65 درصد حداكثر سرعت دويدن، پنج روز در هفته در طي چهار هفته اجرا شد. هم‌زمان رت‌ها روزانه دو گرم پروبيوتيك محلول در 30 ميلي‌ليتر آب مصرف نمودند. بيان ژن‌هاي Atrogin-1 و MuRF-1 به روش qReal-TimePCR اندازه‌گيري شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با آزمون آناليز واريانس دوطرفه در سطح معناداري 0.05≥P انجام شد.يافته‌ها: بيان ژن Atrogin1 در گروه‌هاي TD (0.001=P) و STD (0.000=P) نسبت به گروه DC كاهش معناداري داشت. بين دو گروه TD و STD در بيان ژن Atrogin1 (0.028=P) تفاوت معناداري مشاهده شد. بيان ژن MuRF1 در گروه‌هاي TD (0.04=P) و STD (0.01=P) نسبت به DC كاهش معناداري داشت. اما بين دو گروه TD و STD در بيان ژن MuRF1 تفاوت معناداري مشاهده نشد (0.36=P).نتيجه گيري: به‌نظر مي‌رسد كه اجراي تمرين هوازي به همراه مكمل‌ياري پروبيوتيك در كاهش بيان ژن Atrogin1 از هر يك از اين مداخلات به تنهايي، مؤثرتر باشد. با اين حال تمرين هوازي به همراه مكمل‌ياري پروبيوتيك، نسبت به تمرين هوازي به تنهايي، تأثير هم‌افزايي در كاهش بيان ژن MuRF1 در عضله‌ي نعلي رت‌هاي ديابتي ندارد.