شناسايي و ارزيابي مخاطرات بهداشت، ايمني و محيط‌زيست صنعت توليد كفش ايمني

مقدمه: صنايعي مختلف با وجود پيشرفت‌هاي روزافزون، همچنان درگير حوادث گوناگون ناشي از ريسك‌هاي HSE مي‌باشند اين حوادث علاوه بر تحميل خسارات انساني و زيست‌محيطي، هزينه‌هاي اقتصادي زيادي را نيز سبب مي‌شود بنابراين شناسايي ريسك به منظور پيشگيري از زيان‌ها و نتايج نامطلوب وقايع انجام مي‌شود. ايﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎ ﻫﺪف شناسايي و ارزيابي مخاطرات بهداشت، ايمني و محيط‌زيست صنعت توليد كفش ايمني انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي در سال 1399 دريكي از صنايع كفش ايمني ايران با استفاده از تكنيك آناليز حالات بالقوه شكست و آثار آن (Failure Modes Effects Analysis: FMEA) انجام شد. در ابتدا گروه FMEA به منظور جمع‌آوري اطلاعات مورد نياز تشكيل و سپس مخاطرات بالقوه شناسايي و ثبت گرديد. پس از آن عدد اولويت ريسك (Risk Priority Number:RPN) از حاصل‌ضرب سه فاكتور شدت اثر ريسك (Severity)، احتمال وقوع (Occurrence) و قابليت كشف (Detection) محاسبه گرديد و در نهايت اقدامات اصلاحي براي ريسك‌هاي غيرقابل‌قبول پيشنهاد گرديد. كليه محاسبات توسط Excell انجام گرفت. يافته‌ها: در ايﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ 204 ريسك شناسايي شد 40 مخاطره بالقوه با RPN از 108 تا 300 و 164 مخاطره بالقوه با RPN از 12 تا 100 شناسايي گرديد. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎيﺞ به دست آﻣﺪه، ﺑﺎﻻﺗﺮيﻦ ﻣﯿﺰان ريﺴك مربوط به مخاطرات زيست‌محيطي، ايمني و بهداشتي ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ، نشت گاز با 300RPN =، تجمع گازها و بخارات قابل انفجار با 270RPN= و الكتريسيته با 252RPN= بود. همچنين روشنايي نامناسب كمترين RPN با ميزان 12 را به خود اختصاص داد. نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان مي‌دهد كه روش FMEA روش مناسبي براي شناسايي مخاطرات و ارزيابي ريسك در صنعت توليد كفش ايمني مي‌باشد. همچنين با توجه به مخاطرات شناسايي شده بايد اقدامات اصلاحي به منظور كاهش سطح ريسك آن‌ها تدوين و اجرايي شوند تا از بروز حوادث مرتبط پيشگيري شود.