سازه هاي متعارض دياسپورا در كشورهاي مبداء و مقصد

مهاجرين و جوامع دياسپورا به مثابه كارگزاران استراتژيك ، در سياستهاي كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه ، نقش مهمي را در سياستگذاريهاي اقتصادي و اجتماعي ، ايفاء مي نمايند. تمامي مكاتب اقتصادي و سياسي نيز بر تاثير دوگانه مثبت و يا منفي مهاجرت و دياسپورا بر اقتصاد و امنيت كشور مبداء و مقصد ، اجماع داشته و بنابراين مكاتب اقتصاد سياسي در ساليان گذشته تحليلهاي متفاوت و بعضاً متعارضي در در اين خصوص داشته اند. از سوئي مفاهيمي مانند دياسپورا و يا جوامع دياسپوريك در طول مفهوم مهاجرت نيز ، مورد توجه سياستگذاران امنيتي قرار گرفته است كه مهاجرين را از منظر تهديد / فرصت ، تحليل نموده اند . فرضيه اين مقاله بدين گونه بيان مي گردد كه حضور مهاجرين خارجي در كشورها داراي تبعات ايجابي و سلبي در حوزه امنيتي و اقتصادي مي باشد و سياستگذاري دياسپورا در اين زمينه مي تواند ، موجد مزاياي فراواني در عرصه هاي مختلف گردد ، چرا كه جامعه مهاجر به عنوان يك كارگزار توسعه در سطوح ملي/فروملي و زير ملي ، شبكه سازان صلح براي جامعه ميزبان ( home land ) در جامعه مهمان ( host land) ،ارتقاي نيروي كار ارزان و فعال در جامعه مقصد و البته موجد تعارضات در جوامع مهمان گردند. از ادبيات راهبردي بسياري از نظريه ها و دستوركارهاي سياستي كشورهاي توسعه يافته دنيا مي توان عنوان نمود كه نحله هاي مختلف سياستگذاري در خصوص مهاجرين كه در پيوند با رشد تجارت و اقتصاد كشور مبداء / مقصد باشند يكي از شقوق ، همانند سازي ، جداسازي ، همگرائي و حاشيه اي نمودن است و هيچ تصويري به غير از اين موارد براي كشورهاي مهاجر پذير متصور نيست. . با اين وصف تحقيق پيش رو با استعانت از منابع فراوان كتابخانه اي ، ميداني و رصد سياستگذاري مهاجرت كشورهاي توسعه يافته به شيوه اي تحليلي توصيفي به مزايا و معايب جوامع دياسپوريك در كشور مبداء و مقصد پرداخته و طبعاً يا تبارشناسي جديدي از مفهوم دياسپورا به تبعات و كاركرد اين نحله جامعه شناختي و آثار آن در جامعه مهمان مي پردازد. مالاً ، آنچه كه مشخص است و وجه برجسته تحقيق حاضر مي باشد اين موضوع است كه مهاجرت مهاجرين درهر نوع خود ، ژانوس وار و در بگيرنده عناصر تهديد/ فرصت زا براي حوزه هاي اقتصادي / اجتماعي در جوامع مقصد ( host land) مي باشد.