سنخ شناسي آراي انديشه‌ورزان تجددگراي سوريه قرن بيستم پيرامون مفهوم ملت

قرن بيستم براي جوامع عرب، سرشار از تحولات بنيادين در جهات گوناگون بود. ورود به عصر مدرن، حضور غربيان در جهان اسلام و آشنايي مسلمانان با انديشه ها و مفاهيم تازه اي مانند دولت، ملت، ملي گرايي و غيره، حيات سياسي و اجتماعي آنان را تحت تاثير قرار دارد. فروپاشي عثماني و تشكيل كشورهاي نوبنياد، مردم درون اين مرزهاي ساختگي را، كه قرن ها رعيت خليفه بودند، نيازمند تعريفي نو از هويت كرد. در ميان اين كشورهاي جديد، مورد نظر نوشتار حاضر، كشور سوريه و هدف، تبيين مساهمت انديشه ورزان تجددگراي آن در راه بازتعريف هويت ملي سوري است. نحوه بازنمايي مفهوم ملت، ناظر بر اهداف و خاستگاه متفاوت آن انديشه ورزان و در نهايت سنخ شناسي اين انديشه ها مسئله اين پژوهش است. در پرتوي اين سنخ شناسي به اين پرسش پرداخته شده كه تجددگرايان مذكور مفهوم مطلوب خود از ملت و هويت را با ابتنا به چه مفاهيم و شگردهاي بلاغي صورت بندي كردند؟ به منظور پاسخ به اين پرسش، نوشتار حاضر با بهره گيري از روش هرمنوتيك قصد_ زمينه گراي كوئنتين اسكينر براي در نظرداشتن متن هاي مزبور در زمينه گفتماني قرن بيستم جهان عرب، سامان يافته است.