مطالعۀ تطبيقي جايگاه اقشار آسيب‌ پذير از ديدگاه دولت علوي با حقوق بشر و جامعۀ بين‌ الملل

امروزه جامعه جهاني به منظور حفظ و ارزش نهادن به حقوق بنيادي افراد، دست به دامان توافقات بين المللي شده كه اكثراً، اصل كلي منع تبعيض در اعلاميه جهاني حقوق بشر را منعكس مي كنند. هر چند مكاتب غربي به وضع و ترويج اصطلاح حقوق بشر پرداخته اند، اما پيشينه حقوق بشر را مي توان در اديان الهي جستجو نمود. هدف از نگارش اين مقاله بررسي چگونگي حمايت از اقشار آسيب پذير و تبيين حقوقي و ضرورت رسيدگي به آن‌ها و تطبيق آن با آموزه هاي امام علي (ع) است. اين پژوهش توصيفي- تحليلي بيان‌گر نقاط ضعف بسياري از انديشه هاي انساني است كه با آزمون و خطا، سعي در اصلاح آن داشته‌اند در حاليكه در خطبه ها و نامه ها و بيانات امام (ع) اقشار آسيب پذير همواره مورد توجه بوده و امام (ع) به واسطه تربيت و آموزش حقوق انساني شان مانع تبعيض بين افراد شده اند.

In order to preserve and value the fundamental rights of individuals, and to reduce the burden of oppression on vulnerable groups, the international community today has taken over the international agreements that often reflect the general principle of non-discrimination in the Universal Declaration of Human Rights. Many scholars believe that although Western schools have often addressed the status and promotion of the term human rights, they are not the main originators of it. The history of human rights well be traced back in the divine religions, especially in the religion of Islam. The purpose of this paper is to investigate how to support vulnerable groups in the international community in compliance with the international law, explain them legally, and the dire necessity of addressing them to adapt to the views of Islam and the teachings of Imam Ali (AS). This descriptive-analytical study shows the weaknesses of many human thoughts that have tried to correct it by trial and error, while in the sermons, letters and statements of the revered Imam, vulnerable groups have always been taken into consideration and the Imam has prevented discrimination among individuals through education in their human rights.