واكاوي عقلي‌فلسفي راهكارهاي مؤثر در رشد اخلاق اجتماعي در جامعۀ ايراني (در سطح جامعه‌نگر)

رشد اخلاقي از شاخص هاي توسعۀ كشور است كه از ابعاد سياسي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي تأثير مي پذيرد و در مقابل، بر ديگر ابعاد اثر مي گذارد. در اين جستار، رشد اخلاقي جامعه با نوعي رويكرد ساختاري و جامعه نگر بررسي مي شود. اين رويكرد، علاوه بر روابط بيناشخصي فردگرايانه، به سطحي فراتر از مجموع افراد نظر دارد. در اين مقاله، با نگرشي تحليليعقلاني و با پرهيز از حصرگرايي، به تحليل عوامل مؤثر شناختي و انگيزشي در رشد اخلاقي جامعۀ ايران پرداخته ايم. توجه به پيچيدگي اخلاق در جامعۀ امروزي، كاربست انتقادي ارزش ها، آسيب‌شناسي ملي و تأكيد بر مطالعات جامعه‌شناختي اخلاق در تحليل وضعيت كنوني، تأكيد بر سرمايه گذاري بر كودكان و زيرساخت هاي اخلاقي نظير خانواده و مدرسه، آموزش غيرمستقيم اخلاق با تأكيد بر رسانه هاي جمعي، ايجاد زمينه هاي دروني (ديگرگرايي: همدلي، محبت، نوع دوستي) و بيروني انگيزش ومشاركت عمومي نظير اعتماد، شفافيت، قانون گرايي و جوان گرايي از جمله عوامل تحليلي است.