تحليل تاريخي زنجيره توليد فولاد كشور از منظر كاركردهاي يكپارچه سازي فناوري هاي جديد

امروزه با هرچه پيچيده ترشدن فضاي رقابتي در بازارها، شركت هاي فعال در زنجيره توليد فولاد علاوه بر نياز اساسي كه براي شناسايي و فهم خرده دانش ها و فناوري هاي جديد دارند، نيازمند جذب و يكپارچه سازي آن در منابع فناورانه خود هستند. مطالعه فوق با تحليل تطور تاريخي مسير توسعه فناوري هاي زنجيره توليد فولاد در كشور با تمركز بر كاركردهاي مديريتي مبتني بر كاركردهاي يكپارچه سازي فناوري هاي جديد صورت پذيرفته است. بازه مورد بررسي تاريخي از سال 1338 تا سال 1400مي باشد. اين پژوهش با روش تحقيق كيفي و به كمك تحليل تم و كدگذاري محوري صورت پذيرفته است. ابزار گردآوري داده ها نيز 16 مصاحبه نيمه ساختاريافته با مديران باسابقه صنعت فولاد در كنار بررسي اسناد آرشيوي بوده است. اين مطالعه در نهايت براساس تحليل تاريخي و بررسي كاركردهاي مديريتي موفق و ناموفق، به ارائه راهكارهاي كاركردي و اجرايي در مراحل يكپارچه سازي فناوري هاي جديد پرداخته است. در اين مطالعه پس از شناسايي 17 تم (عامل كليدي موثر) در يكپارچه سازي فناوري هاي جديد، 25 راهكار در گام شناسايي و ارزشگذاري دانش فناورانه جديد، 24 راهكار در گام فهم دانش جديد و تركيب آن با پايه دانشي موجود بنگاه، و 10 راهكار در گام بهره برداري از دانش فناورانه جديد مطرح شده است.