پيش‌بيني شادكامي بر اساس خودكارآمدي و كيفيت زندگي با ميانجي‌گري بهزيستي روان‌شناختي

مقدمه: يكي از ﻣﺸﺨﺼﺎت يك ﺳﺎزﻣﺎن ﺳﺎﻟﻢ، توجه به ﺳﻼمت ﺟﺴﻤﯽ و رواﻧـﯽ، ﮐﯿﻔﯿـﺖ زﻧـﺪﮔﯽ، ﺷـﺎدي و ﺳﺮزﻧﺪه ﺑﻮدن اعضاي آن به‌اندازه تأكيد بر ﺗﻮﻟﯿـﺪ و ﺑﻬﺮه وري اﺳﺖ. هدف از پژوهش حاضر، پيش بيني شادكامي اعضاي جهاد دانشگاهي شهر تهران بر اساس خودكارآمدي و كيفيت زندگي با ميانجي گري بهزيستي روان‌شناختي بود.مواد و روش كار: پژوهش حاضر از نوع توصيفي و جامعه آماري آن شامل كليه اعضاي جهاد دانشگاهي شهر تهران به تعداد 6000 نفر (3400 مرد و 2600 زن) كه در سال 1398 مشغول به كار و ارائه خدمات بودند كه با استفاده از فرمول كوكران، 382 نفر (213 مرد و 169 زن) به‌عنوان جامعه نمونه، تعيين و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده هاي پژوهش از پرسشنامه 29 سؤالي شادكامي آكسفورد، پرسشنامه 18 سؤالي كيفيت زندگي وير و شربورن، پرسشنامه 17 سؤالي خودكارآمدي شرر و پرسشنامه 18 سؤالي بهزيستي روان‌شناختي ريف و به‌منظور تحليل آماري داده ها از روش تحليل مسير استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه دو متغير خودكارآمدي و كيفيت زندگي، به ترتيب با ضريب استاندارد 0/09 و 0/44 بر شادكامي اثر علّي مثبت و معني دار مستقيمي داشت؛ يعني، هرچه خودكارآمدي و كيفيت زندگي بالاتر باشند، شادكامي نيز بالاتر خواهد بود. همچنين مسير خودكارآمدي به سوي شادكامي به‌واسطه‌ي بهزيستي روان‌شناختي با ضريب استاندارد 0/045 در سطح و مسير كيفيت زندگي به سوي شادكامي به‌واسطه بهزيستي روان‌شناختي با ضريب استاندارد 0/289 در سطح معنادار بود.نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر، خودكارآمدي و كيفيت زندگي با ميانجي گري بهزيستي روان‌شناختي مي توانند شادكامي را پيش‌بيني كنند.