تمايل به بي‌فرزندي و تك‌فرزندي در ميان زوجين تازه ازدواج‌كرده در ايران

مقدمه: آگاهي از تمايلات فرزندآوري افراد كه نقش كليدي در پيش‌بيني رفتارهاي آينده باروري دارد، از مهم‌ترين موضوعات در جوامع با باروري پايين است. هدف مطالعه حاضر بررسي تمايلات باروري زوجين تازه ازدواج‌كرده در ايران بود.مواد و روش كار: تحقيق حاضر با استفاده از تكنيك تحليل ثانويه، داده‌هاي پيمايش ملي ازدواج در ايران (1397-1396) را مورد تجزيه‌وتحليل قرار داد. نمونه مورد تحقيق 8977 نفر از زوجين تازه ازدواج‌كرده بودند كه در مراكز استاني، مورد مصاحبه قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج حاكي از آن بود كه 2/1 درصد افراد قصد بي‌فرزندي و 16/9 درصد نيز تمايل به تك‌فرزندي دارند. مهم‌ترين دلايل قصد بي‌فرزندي، هزينه‌هاي اقتصادي فرزندان و عدم علاقه به فرزند عنوان شده است. قوميت يكي از تعيين‌كننده‌هاي اصلي در تمايل به كم‌فرزندآوري است. بلوچ‌ها و عرب‌ها بيش از ساير اقوام تمايل به داشتن فرزندان زياد دارند و گيلك‌ها بيشترين تمايل به بي‌فرزندي و تك‌فرزندي داشتند. علاوه بر اين، تحصيلات، ميزان شركت در مناسك مذهبي، وضعيت اشتغال و مذهب از عوامل تاثيرگذار بر تمايل به كم‌فرزندي هستند.نتيجه‌گيري: اگرچه قصد بي‌فرزندي در سطح پاييني قرار دارد، اما تمايل حدود يك پنجم افراد به كم‌فرزندآوري با توجه به گسترش تحصيلات عالي و مشكلات اقتصادي جامعه، مي‌تواند تاثيرات منفي بر ميزان‌هاي باروري در آينده داشته باشد. براي جلوگيري از اين موضوع، سياست‌گذاران بايد سياست‌هاي مصالحه‌اي و برنامه‌هاي مراقبتي فرزندان را در اولويت قرار دهند.