ارزيابي وضعيت پاسخگويي نظام سلامت: يك مطالعه كيفي

مقدمه: پاسخگويي به عنوان ابزاري راهبردي در نظر گرفته مي‌شود كه از طريق آن عملكرد سازماني بررسي مي‌شود، رضايت مشتري ارتقاء داده مي‌شود و كار آيي عملياتي و بهبود عمليات كسب‌ وكار حاصل مي‌گردد. ازآنجا كه بررسي ابعاد پاسخگويي هر سازماني نيازمند تعيين شاخص‌هايي خاص براي آن سازمان است، شناخت شاخص‌ها و تعيين ميزان پايايي به مسئله مهمي تبديل مي‌شود؛ به همين منظور اين مطالعه كيفي با هدف تعيين ايزاري براي ارزيابي وضعيت پاسخگويي نظام سلامت انجام شد . مواد و روش‌ كار: اين مطالعه كيفي در سال 1399 با روش تحليل محتواي انجام شد. شركت كنندگان به روش هدفمند انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها مصاحبه نيمه ساختار يافته بود. پس از انجام 30 مصاحبه با مديران، كارشناسان و افراد صاحب نظر ، داده ها به اشباع رسيد. و بااستفاده از روش تحليل محتواي كيفي گرانهايم و لاندمن تجزيه و تحليل شد.يافته‌ها: با مرور و تحليل مصاحبه ها، تعداد6 درون مايه اصلي و 84 زير طبقه به دست آمد. درون مايه هاي اصلي شامل طراحي ساختار مناسب براي پاسخگويي ، در نظر گرفتن متوليان براي پاسخگويي نظام سلامت ، مديريت تعريف شده و مستقل براي پاسخگويي ، پيش بيني واحد هاي خارج از نظام سلامت جهت پاسخگويي ، طراحي الگوي مناسب براي پاسخگويي به صورت مشتري محور ، استفاده از شاخص و چك ليست براي ارزيابي پاسخگويي نظام سلامت استخراج شد.نتيجه‌گيري: در نهايت اين مطالعه، شش راهبرد جهت ارزيابي پاسخگويي نظام سلامت شناسايي نمود تا به مديران و سياست گذاران پيشنهاد شود، و در زمان برنامه ريزي براي ارزيابي پاسخگويي نظام سلامت اين راهبردها مد نظر قرار گيرند.