بررسي تأثير كم‌آبياري بر عملكرد و بهره‌وري آب ذرت علوفه‌اي در صورت استفاده از دو نوع مديريت مختلف در سيستم آبياري قطره‌اي

با توجه به اينكه كمبود منابع آبي، عاملي محدودكننده در توليد محصولات كشاورزي به ‌شمار مي‌آيد، براي دستيابي به عملكرد مطلوب و افزايش بهره‌وري آب، داشتن برنامة دقيق آبياري و شيوة مديريتي مناسب، امري ضروري است. به‌تازگي، به فنّاوري جديدي به ‌نام مديريت آبياري پالسي در زمينة آبياري محصولات زراعي توجه شده است. مديريت آبياري پالسي، دربردارندة تعدادي چرخه‌هاي آبياري متشكل از يك فاز قطع و يك فاز وصل جريان است؛ به‌گونه‌اي كه چرخه‌هاي قطع و وصل تا زماني ادامه مي‌يابد كه تمام آب مورد نياز گياه وارد مزرعه شود. براي بررسي تأثير كم‌آبياري بر عملكرد و بهره‌وري آب ذرت علوفه‌اي تحت مديريت آبياري پالسي و پيوسته، آزمايشي در قالب كرت‌هاي نواري خردشده برپاية طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال 1398 در منطقة ورامين اجرا شد. عامل اصلي، دربردارندة سه سطح آبياري تأمين 100، 80 و 60 درصد (به‌ترتيب 1W، 2W و 3W) نياز آبي گياه و عامل فرعي، دربردارندة دو مديريت آبياري پالسي (P) و پيوسته (C) در سيستم آبياري قطره‌اي بود. براساس نتايج، بيشترين عملكرد بيولوژيكي ذرت علوفه‌اي، مربوط به تيمار 1PW برابر با 25 تن در هكتار و بيشترين بهره‌وري آب نيز در تيمار 2PW برابر 6.72 كيلوگرم بر مترمكعب به دست آمد كه نسبت به تيمار شاهد به‌ترتيب، 25 درصد و 35 درصد افزايش داشت. بيشترين ارتفاع گياه، مربوط به تيمار 1PW برابر 285 سانتي‌متر بود كه نسبت به تيمار آبياري كامل پيوسته، 4.5 درصد افزايش داشت و كمترين آن، متعلق به تيمار 3PW برابر 172 سانتي‌متر برآورد شد. با توجه به نتايج مقايسة ميانگين و مقادير بهره‌وري آب به‌دست‌آمده در اين پژوهش، در مناطقي با اقليم مشابه، كه با كمبود منابع آبي مواجه هستند، براي استفادة بهينه از منابع آب، اعمال تنش كم‌آبي در سطح 80 درصد نياز آبي گياه با مديريت پالسي در زراعت ذرت علوفه‌اي توصيه مي‌شود.