پديد آورندگان :
كهريزي، سونيا داﻧﺸﮕﺎه ﺑﻮﻋﻠﻲ ﺳﻴﻨﺎ، ﻫﻤﺪان، اﻳﺮان , مسبوق، مهدي داﻧﺸﮕﺎه ﺑﻮﻋﻠﻲ ﺳﻴﻨﺎ، ﻫﻤﺪان، اﻳﺮان , قائمي، مرتضي داﻧﺸﮕﺎه ﺑﻮﻋﻠﻲ ﺳﻴﻨﺎ، ﻫﻤﺪان، اﻳﺮان
كليدواژه :
نقش ارﺟﺎﻋﻲ , ﻧﻬﺞاﻟﺒﻼ ﻏﻪ , ﺧﻄﺒﻪ اﺷـــﺒﺎح , روﻣﻦ ﻳﺎﻛﻮﺑﺴـــﻦ , ﻧﻘﺶﮔﺮاﻳﻲ
چكيده فارسي :
رومن ياكوبسن از بنيانگذاران مكتب زبانشناسي نقشگراي پراگ معتقد است كه هر ساخت زباني داراي هدفي است كه بايستي با در نظر گرفتن اهداف ارتباطي آن تبيين شود و ساختهاي زباني با توجه به محوريت هريك از شش ركن پيام شامل: گوينده، شنونده، پيام، زمينه پيام، مجراي ارتباطي و اجزاي پيام، به ترتيب شش كاركرد، عاطفي، ترغيبي، ادبي، ارجاعي، همدلي و رمزگان دارند. خطبه اشباح متشكل از مجموعهاي از جملههاي ارجاعي است كه با هدف تعليمي ايراد شده است؛ در مورد وجه تسميه اين خطبه بين شارحان اختلاف نظرهايي وجود دارد. پژوهش پيشرو با هدف شناخت چرايي نامگذاري خطبه اشباح و اثر فرايند ارتباط كلامي بر اين نامگذاري و با فرض اين كه اين نامگذاري در واقع محدوديت ادراكي بشر و علم امام به اين امر بوده، سامان يافته است. روش پژوهش، توصيفي تحليلي با رويكرد زبانشناختي است كه در پرتو آن به بررسي اركان پيامهاي اين خطبه بر اساس نظريه رومن ياكوبسن پرداخته شد تا به اين ترتيب به اين پرسش پاسخ داده شود كه با بهره گيري از كدام ويژگي ارتباط كلامي، امام(ع) اين درك را در مخاطب از محدوديت ادراكي بشر ايجاد نموده است؟ در نهايت فرض مذكور اثبات شد و مشخص گرديد كه امام(ع) با استفاده از امكان صدق و كذب پيامهاي ارجاعي، موفق به ايجاد درك وجداني از محدوديت ادراكي بشر در مخاطب گرديده است.
چكيده لاتين :
Roman Jacobsen, one of the founders of the Prague School of Role-Oriented Linguistics, believes that every linguistic construct has a purpose that must be explained in terms of its communication objectives, and that linguistic constructs are based on the centrality of each of the six pillars of the message: speaker, listener, message, message context, communication tool, and message components, which have six functions: emotional, persuasive, literary, referential, empathetic, and cryptic. The Ashbāh Sermon consists of a collection of referential sentences that have been delivered for educational purposes; Commentators disagree about the name of this sermon. This paper aims to understand the reason for naming this sermon and the effect of verbal communication process on this naming, assuming that the naming is in fact the perceptual limitation of human beings and Imam’s knowledge to this matter. The research method is descriptive-analytical with a linguistic approach, in the light of which the elements of the messages of this sermon based on Roman Jacobsen’s theory are examined in order to answer the question of “which feature of verbal communication is used by Imam (AS) to create this perception in the audience of human perceptual limitations?” Finally, it is proved that Imam (AS) by using the possibility of truth and falsity of reference messages, succeeded in creating a conscience understanding of human perceptual limitations in the audience.
