بررسي تاثير ملاتونين بر پارامترهاي الكتروفيزيولوژيك در مدل صرعي شده با پنتيلن تترازول

سابقه و هدف: صرع يكي از رايج ترين بيماري هاي نورولوژيك جهان است. ثبت داخل سلولي از نورون هاي با فعاليت صرع گونه بروز الگوي شليك انفجاري (burst firing) را بخوبي نشان داده است. مطالعات نشان مي دهد كه ملاتونين خواص ضدصرعي اعمال مي كند، اما تاثير آن بر ويژگي هاي نوروني و تغيير الگوي شليك پتانسيل عمل مشخص نشده است. از اين رو مطالعه حاضر به تائين اثر ملاتونين بر پارامترهاي الكتروفيزولوژيك در يك مدل صرعي شده با پنتيلن تترازول (PTZ)مي پردازد. خلاصه روش اجرا: در اين تحقيق تجربي آزمايش ها روي جسم سلولي نورون هاي F1 واقع در گانگليون جانبي چپ حلزون انجام شد (14). الگوي شليك و پتانسيل هاي عمل با استفاده از روش ثبت داخل سلولي تك الكترودي ثبت و خصوصيات آن ها در شرايط كنترل، صرعي شده با داروي پنتيلن تترازول و درمان با ملاتونين با غلظت 100 ميكرو مولار بررسي شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار پريزم و آزمون آناليز واريانس يك طرفه استفاده شد. يافته ها: ملاتونين در غلظت 100 ميكرومولار بطور معني داري (0.001 P) باعث جلوگيري از اثر دپولاريزه كننده پنتيلن تترازول بر پتانسيل استراحت غشا، كاهش فركانس شليك پتانسيل عمل و افزايش دامنه پتانسيل متعاقب هيپرپلاريزاسيون گرديد. ملاتونين همچنين موجب تغيير الگوي فعاليت الكتريكي نورون از bursting در حضور PTZ به تونيك شد. بحث و نتيجه گيري:به نظر مي رسد كه ملاتونين با تغيير پارامترهاي الكتروفيزيولوژيك موجب كاهش فعاليت صرع گونه و تغيير الگوي bursting ناشي از PTZ به الگوي تونيك شد. و به نظر مي رسد ملاتونين بتواند در درمان صرع از طريق كاهش تحريك پذيري نوروني موثر باشد.