اثر بخشي درمان فراتشخيصي يكپارچه بر پريشاني روان‌شناختي و باورهاي فراهيجاني مبتلايان به سرطان كولوركتال همايند با استرس

سابقه و هدف: سرطان كولوركتال از شايع ترين بيماري هاي مزمن و دومين دليل شايع مرگ ناشي از سرطان در دنياست كه با مشكلات و عوارض جسماني و روان شناختي بسياري همراه است. بنابراين هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان فراتشخيصي يكپارچه بر پريشاني روان شناختي و باورهاي فراهيجاني بيماران مبتلا به سرطان كولوركتال همايند با استرس بود. مواد و روش ها: طرح پژوهش از نوع آزمايشي به صورت پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه گواه بود. نمونه اين پژوهش شامل 30 نفر از بيماران مبتلا به سرطان كولوركتال همايند با استرس بوده كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. گروه آزمايش، درمان فراتشخيصي يكپارچه را در هشت جلسه هفتگي دريافت كرد و گروه گواه هيچ گونه درماني دريافت نكرد. هر دو گروه در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري دو ماهه سنجيده شدند. ابزارهاي سنجش در اين پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه استرس اضطراب افسردگي و مقياس فراهيجان ها. داده ها با استفاده از نسخه 21 نرم افزار SPSSو آزمون يومن ويتني تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: مقايسه متغيرهاي پريشاني روان شناختي[P 0/001, Z=3/268]، باورهاي فراهيجاني مثبت [P 0/001, Z=3/432] و باورهاي فراهيجاني منفي [P 0/001, Z=3/156] در بين دو گروه آزمايش و گواه در سه بار اندازه گيري پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري معنادار است. نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه درمان فراتشخيصي يكپارچه مي تواند بر كاهش پريشاني روان شناختي و بهبود باورهاي فراهيجاني بيماران مبتلا به سرطان كولوركتال همايند با استرس موثر باشد.