تأثير ترانس پالميتولئيك اسيد بر بيان ژن آنزيم اسيد چرب سنتاز و تجمع چربي در سلول‌هاي كبد

سابقه و هدف: شيوع چاقي به ميزان قابل توجهي در سال هاي اخير بيشتر شده و در نتيجه عوارض ناشي از آن مانند كبد چرب و بيماري هاي قلبي عروقي افزايش يافته است. مطالعه هاي گذشته نشان داده اند اسيد چرب ترانس پالميتولئيك اسيد (tPA) آثار سودمندي در وضعيت بيماري هاي متابوليك دارد. از اين رو هدف از اين مطالعه، بررسي تأثير tPA در تجمع چربي در سلول هاي كبدي و بيان ژن آنزيم اسيد چرب سنتاز (FAS) و فعاليت رونويسي گيرنده هسته اي اسيدهاي چرب يعني peroxisome proliferator activated receptor alpha (PPARα) است. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي (experimental) كه به صورت in vitro انجام شد، سلول هاي كبدي HepG2 كشت داده شده و با غلظت هاي متفاوتي از ترانس پالميتولئيك اسيد (tPA) و همچنين پالميتيك اسيد تيمار شدند. سطح داخل سلولي تري گليسيريد با روش آنزيمي اندازه گيري و بيان ژن FAS با روش realtime PCR سنجش شد. فعاليت PPARα با آزمايش گزارشگر لوسيفراز و با استفاده از وكتور حاوي عامل پاسخگو به PPARα ارزيابي شد. نتايج : همه اسيدهاي چرب سبب تجمع تري گليسيريد در سلول هاي كبدي شدند، ولي ميزان تري گليسيريد در سلول هاي تيمار شده با tPA به طور معناداري كمتر از پالميتيك اسيد بود (P 0.001). بيان ژن آنزيم FAS نيز تحت تأثير اين اسيدهاي چرب افزايش معناداري نشان داد (P 0.05) ولي در مقايسه ميان دو اسيد چرب، القاي آنزيم FAS در سلول هاي تيمار شده با tPA به طور معناداري كمتر از پالميتيك اسيد بود (P 0.001). tPA در غلظت هاي پايين تأثير افزاينده بر فعاليت PPARα ايجاد كرد (P 0.001)، در حالي كه پالميتيك اسيد بر فعاليت اين گيرنده تأثيري نداشت. نتيجه گيري: نتايج نشان دادند كه تجمع TG در سلول هاي كبدي تيمار شده با tPA به مراتب كمتر از پالميتيك اسيد است كه نشان مي دهد اين اسيد چرب در مقايسه با مولكول متناظر اشباع خود تأثير بهتري بر سلول هاي كبدي دارد.