فراواني شكوفايي در دانش‌آموزان سرآمد براساس مدل‌هاي مختلف بهزيستي: آيا تفاوتي براساس جنسيت وجود دارد؟

در پژوهش حاضر، فراواني شكوفايي در دانش‌آموزان سرآمد مبتني بر چهار مدل شكوفايي بررسي شد. پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصيفي-مقايسه‌اي بود. نمونه پژوهش شامل ۵۹۲ دانش‌آموز پسر (226 نفر) و دختر (366 نفر) سرآمد دوره اول متوسطه (رده سني ۱۵-۱۳ ساله) شهرستان تبريز در سال تحصيلي 99-1398 بودند. شركت‌كنندگان به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند و چهار مقياس مختلف شكوفايي را تكميل كردند. براي تحليل داده‌ها از تحليل جدول متقاطع˓ آزمون مك‌نمار˓ آزمون كوكران‌كيو و آزمون خي‌دو استفاده شد. نتايج تفاوت‌هايي در فراواني شكوفايي مبتني بر مدل‌هاي شكوفايي نشان دادند: ۳/ ۵۳ درصد (مبتني بر مدل هوپرت و ‌سو)، ۱/ ۶۳ درصد (مبتني بر مدل داينر و همكاران)، ۴/ ۶۸ درصد (مبتني بر مدل كيز) و ۵/ ۷۲ درصد (مبتني بر مدل سليگمن). همچنين، نتايج پژوهش حاضر حاكي از تفاوت فراواني شكوفايي در ميان دانش‌آموزان دختر و پسر سرآمد بود؛ اين تفاوت به نفع دانش‌آموزان پسر بود. نتايج تحليل جدول متقاطع درصد توافق خوبي بين مقياس‌هاي باتلر و كرن و كيز (۶%/ ۹۱)، داينر و همكاران و هوپرت و ‌سو (%۸۶)، باتلر و كرن و هوپرت و ‌سو (۲%/ ۸۰)، هوپرت و ‌سو و داينر و همكاران (% ۸۰) و هوپرت‌ و ‌سو و كيز (%۷۹) نشان دادند. درصد توافق بين مقياس‌هاي داينر و همكاران و كيز (۷۰%) و داينر و همكاران و باتلر و كرن ( ۵%/۷۲) متوسط بود. نتايج نشان دادند تشخيص شكوفايي بستگي زيادي به مقياس‌ به‌كاررفته و تركيب مؤلفه‌هاي مختلف دارد.