ارائۀ الگوي بهينۀ مبناي محاسبۀ ماليات

ماليات به‌عنوان اصلي‌ترين درآمد دولت‌ها، همواره با چالش‌هاي زيادي از سوي مؤديان روبه‌رو است؛ ازجمله، اجتناب و فرار مالياتي، تعويق زمان پرداخت ماليات. بسياري از چالش‌ها به دليل مشكل ذاتي محاسبۀ سود مالياتي رخ مي‌دهند؛ بنابراين، به نظر مي‌رسد تغيير در مبناي سود مالياتي، راهگشاي اين چالش‌ها است. هدف پژوهش، ارائۀ الگوي بهينۀ مبناي محاسبۀ ماليات است. در اين الگو از سود تأييدپذير به‌عنوان مبناي محاسبۀ ماليات استفاده ‌شده است. سود مذكور حاصل كسر خالص درآمدهاي تأييدپذير و هزينه‌هاي تأييدپذير از منابع برون‌سازماني است. جامعۀ آماري شامل اطلاعات مالي شركت‌هاي بورس اوراق بهادار تهران از سال 1376الي 1395 است. در اين پژوهش، ابتدا سود تأييدپذير، به‌جاي سود مالياتي به‌عنوان يك مدل بهينه معرفي شد، سپس براي بررسي دقيق‌تر اطلاعات گذشته به محاسبۀ مجدد نرخ‌هاي مالياتي در هر گروه صنعت سال با استفاده از روش‌هاي ميانه، ميانگين، رگرسيون و الگوريتم لانۀ زنبور پرداخته شد. سپس نتايج ازطريق آزمون تي زوجي مقايسه شدند. درنهايت، تحليل نرخي كه با ضريب اطمينان 95 درصد كمترين اختلاف را با جامعۀ واقعي داشت، به‌عنوان نرخ منتخب در گروه صنعت سال برگزيده شد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهند در صورت استفاده از روش جديد محاسبۀ ماليات، مي‌بايد در هر سال از نرخ منحصربه‌فرد گروه صنايع استفاده كرد؛ بدين معني كه نرخ ماليات هر گروه صنعت از سالي به سال ديگر براساس نرخ تورم و وضعيت اقتصادي متفاوت خواهد بود. همچنين، روش جديد انتفاع دولت از منابع مالياتي را افزايش مي‌دهد.