شناسايي و اولويت بندي عوامل آسيب پذيري كاركنان در عمليات پليس و ارائه راهكارهاي پيشگيرانه

زمينه و هدف: انجام عمليات هاي گوناگون همراه با خطر بالا در سازمان پليس، آسيب پذيري كاركنان را دو چندان كرده است. از آن جايي كه براي كاهش آسيب پذيري ها، شناخت عوامل آسيب پذيري كاركنان از اهميت فراواني برخوردار است، اين تحقيق با هدف شناسايي و اولويت بندي عوامل آسيب پذيري كاركنان در عمليات پليس انجام و راهكارهاي پيشگيرانه ارائه شده است.روش: پژوهش حاضر از نظر محيط ميداني، بر اساس اهداف، كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي تحليلي است كه به شيوه كيفي انجام شده است. جامعۀ آماري را خبرگان و متخصصان پليس تشكيل مي دهد كه با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند و انجام مصاحبه با 19 نمونه، اشباع نظري حاصل شده است. داده ها با استفاده از روش تحليل مضمون به مثابه مضامين فراگير، سازمان دهنده و مضامين پايه شناسايي و مورد تحليل قرار گرفت. يافته ها: پس از تجزيه و تحليل داده ها با روش تحليل مضامين، تعداد 5 مضمون اصلي با 25 زير مضمون مؤثر در بعد آسيب هاي ساختاري شامل: تصميم گيري، آموزش، ارزيابي عملكرد، اهداف عملياتي، فناوري اطلاعات؛ تعداد سه مضمون اصلي با 15 مضمون فرعي مؤثر در بعد رفتاري شامل: امدادخواه و متهمان، توانمندي رفتاري و مهارتي، فرهنگ‌سازماني و تعداد 3 مضمون اصلي با 16 مضمون فرعي مؤثر در بعد زمين ه اي شامل: اجتماعي و اقتصادي، زيرساخت ها، بستر هاي حقوقي شناسايي شد كه بر اساس طبقه بندي سه شاخگي ميرزايي به عنوان عوامل مؤثر در آسيب‌پذيري كاركنان پليس در عمليات انتظامي دسته‌بندي شده است.نتايج: نتايج بيانگر اين است كه پليس براي پيشگيري از آسيب هاي كاركنان در عمليات انتظامي بايد در يك رويكرد جامعه نگر نسبت به ترميم و رفع عوامل آسيب‌زاي شناسايي شده اقدام و نتايج را در برنامه هاي توانمندسازي كاركنان مورد توجه قرار دهد.